Szyby dźwiękochłonne różnią się od standardowych szyb zespolonych przede wszystkim grubością i masą. Im grubsze szkło, tym skuteczniejsze w tłumieniu dźwięków. Często w tego typu konstrukcjach stosuje się szkło laminowane – czyli połączone z kilku tafli za pomocą folii PVB – które dzięki swojej warstwowej strukturze doskonale pochłania fale akustyczne. Popularnym rozwiązaniem jest również wykorzystanie szkła o różnej grubości w ramach jednego pakietu szybowego, co pozwala lepiej redukować dźwięki o zróżnicowanej częstotliwości.
Warto wiedzieć, że jedną z najprostszych i najbardziej przystępnych metod poprawy izolacyjności akustycznej okien jest właśnie zastosowanie tafli o różnej grubości – przykładowo 4 mm od wewnątrz i 6 mm od zewnątrz. Różnica ta może przełożyć się na poprawę tłumienia dźwięków nawet o kilka decybeli.
Kolejnym elementem wpływającym na skuteczność szyb dźwiękochłonnych jest użycie szkła o zróżnicowanej sprężystości, które w połączeniu z odpowiednią folią tworzy warstwę skutecznie pochłaniającą fale akustyczne. Czasem stosuje się również wypełnienie przestrzeni między szybami gazem o dużej masie cząsteczkowej. Warto przy tym zaznaczyć, że popularny argon, choć poprawia izolacyjność cieplną, nie ma większego wpływu na tłumienie hałasu.
Izolacyjność akustyczna szyb mierzona jest wskaźnikiem Rw, który określa zdolność danego zestawu do tłumienia dźwięków w zakresie częstotliwości od 100 do 3150 Hz. Najlepsze szyby zespolone osiągają wartość Rw powyżej 50 dB, co zapewnia wysoki komfort akustyczny, nawet w bardzo głośnym otoczeniu. Takie właściwości potwierdzane są w specjalistycznych laboratoriach akustycznych.
Co ważne, sposób montażu samej szyby – czy będzie ona umieszczona po stronie zewnętrznej, czy wewnętrznej – nie wpływa na jej zdolności tłumienia dźwięku. Przykładowo, zestaw szybowy typu 44.4/16/4, w którym szyba klejona znajduje się po jednej stronie, zachowuje te same właściwości akustyczne niezależnie od jej położenia.
źródło i zdjęcie: Effector