Artykuł eksploruje złożoność i efektywność tego systemu, ukazując, jak za pomocą mikroorganizmów osiągane są imponujące wyniki w oczyszczaniu wód. Przez dokładne omówienie etapów pracy oczyszczalni, od wstępnego osadzania, przez napowietrzanie, aż po osadnik wtórny, tekst rzuca światło na niezwykłą efektywność osadu czynnego w rozkładaniu ścieków.
Dodatkowo, artykuł rozszerza perspektywę na inne technologie, takie jak złoża biologiczne i oczyszczalnie hybrydowe, porównując ich charakterystyki, zalety i wyzwania. Skupiając się na innowacyjności, ekonomiczności i ekologiczności tych rozwiązań, tekst stanowi przewodnik po nowoczesnych metodach oczyszczania ścieków, podkreślając ich znaczenie dla ochrony środowiska i zdrowia publicznego.
Jaka jest rola osadu czynnego?
W tym wariancie, pierwsza komora zbiornika pełni rolę osadnika wstępnego, w drugiej następuje napowietrzanie, trzecia to osadnik wtórny. Ścieki, podczyszczone w pierwszym osadniku, cyklicznymi porcjami podawane są do komory napowietrzenia i do osadnika wtórnego. Pływające mikroorganizmy (tzw. osad czynny, inaczej kłaczki), które tlenowo rozkładają ścieki na osad i ciecz nadosadową, pracują wydajnie - pod warunkiem, że są dotlenione i wymieszane ze ściekami.
Zadanie to spełnia urządzenie napowietrzające. Niedotleniony osad opada na dno i zostaje przepompowywany do osadnika wtórnego w postaci osadu nadmiernego. W oczyszczalni celowo inicjuje się proces recyrkulacji (przepływania osadu z dna osadnika wtórnego na początek systemu, tj. do osadnika wstępnego), dzięki czemu część wracającego osadu, powstającego w wyniku procesu sedymentacji, również ulega rozłożeniu.
Resztę okresowo usuwa się z oczyszczalni (raz w roku, lub raz na dwa lata należy zamówić szambiarkę). Natomiast ciecz nadosadową, po odprowadzeniu do odbiornika lub studni chłonnej, można wykorzystać gospodarczo.
Czym charakteryzuje się złoże biologiczne?
W tej technologii, ścieki przepływają z osadnika gnilnego do zbiornika z napowietrzonym stałym złożem biologicznym, utworzonym przez np. kamienie, kształtki PVC, siatkę z polietylenu. Na jego powierzchni rozwija się błona biologiczna z bakterii, które odżywiając się związkami zawartymi w ściekach, oczyszczają je. W wyniku wielokrotnego przepływania przez złoże i błonę biologiczną, ścieki zostają oczyszczone w około 95% i mogą być odprowadzone do gruntu, wód powierzchniowych i urządzeń wodnych.
Wadą takiego modelu jest konieczność czyszczania złoża. Aby tego uniknąć, do tradycyjnego złoża biologicznego dodaje się złoże zanurzone (tarczowe lub zraszane). Cechuje je stabilność i odporność na zmiany jakościowe, ilościowe i temperaturowe dopływających ścieków. Żeby ścieki odpowiednio przepływały i stale kontaktowały się z błoną biologiczną, w oczyszczalni montuje się tarcze i dyski, które obracają się ze stałą prędkością, zapewniając równomierny dopływ ścieków. Natomiast poowietrze dostarczane jest przez pompy napowietrzające. To sprawia, że złoże nie zarasta i nie trzeba go okresowo czyścić. W takim systemie nie jest także konieczne podawanie biopreparatów przez sedes.
Czym jest oczyszczalnia hybrydowa?
Oczyszczalnia taka, zwana inaczej kompaktową, łączy w sobie dwie metody oczyszczania ścieków, na których bazują oczyszczalnie biologiczne. Chodzi o oczyszczanie osadem czynnym przy wykorzystaniu złoża biologicznego. Oczyszczalnia zajmuje niewiele miejsca (zmieści się na działce o powierzchni 1000 m2), nie trzeba dozować preparatów bakteryjnych i generuje niskie koszty obsługi (do wymuszania ruchu ścieków między zbiornikami i napowietrzania układu wystarczy jedna pompa o mocy 25 W).
Osadnik gnilny opróżnia się z reguły co 2 lata.
Dowiedz się więcej o oczyszczaniu ścieków ➡️ Jak działa przydomowa oczyszczalnia ścieków?
Redakcja BD
Fot. otwierająca: EKO HOUSE
Skomentuj
