Połączenia wykonuje się na wcisk, a szczelność zapewniają gumowe uszczelki. Ruch ścieków na ogół odbywa się grawitacyjnie, czyli ścieki spływają pod własnym ciężarem, najpierw od przyborów do pionów, potem do sieci zbiorczej, szamba albo oczyszczalni. W związku z tym planowanie i utworzenie rurociągów kanalizacyjnych w budynku wymaga sporej wiedzy oraz staranności, bowiem siły wymuszające spływ ścieków w rurach są bardzo małe.
Czasem, zwłaszcza gdy ułożenie rur o odpowiednim spadku i średnicy jest zbyt kłopotliwe, stosuje się zestawy rozdrabniająco-przepompowujące, które mogą przepchnąć ścieki nawet ku górze, długimi rurami i to niewielkiej średnicy (zwykle 50 mm, zamiast typowej dla pionów i podejść do sedesów 110 mm).
Szczególnej uwagi i zabezpieczenia przed zwrotnym przepływem ścieków wymagają instalacje w piwnicach. Służą do tego tzw. zasuwy burzowe lub właśnie zestawy przepompowujące (połączenie z pionem wykonuje się powyżej piwnicy). Ujemną stroną rur kanalizacyjnych z tworzyw jest ich niewielka zdolność do tłumienia hałasu, powodowanego przez spływające ścieki. Jest to wyjątkowo wyraźne, gdy pion kanalizacyjny biegnie przy cienkiej, działowej ścianie sypialni albo salonu. Wówczas należy zastosować specjalne rury niskoszumowe o większej zdolności do tłumienia dźwięków. Pomaga też zabudowanie pionów i wygłuszenie takiej osłony wełną mineralną.
Jarosław Antkiewicz
fot. Kessel
Dodaj komentarz