Czy prawdziwa jest opinia, że nie należy łączyć miedzi i aluminium w instalacji, ponieważ takie łączenie jest ze szkodą dla trwałości elementów aluminiowych?
Odpowiedź eksperta: Odwołam się do szeregu napięciowego metali. Im większa różnica potencjałów, tym gorzej dla instalacji. Al (elektroda aluminiowa) ma potencjał minus 1,66 V, a CU (elektroda miedziana) plus 0,521 V. Między nimi powstaje różnica potencjałów tworząca ogniwo. Atomy aluminium ulegają wyrywaniu.
Instalacje powinny być dobierane z metali o jak najmniejszej różnicy potencjałów. Najlepiej gdy jest ona jednorodna np. z miedzi, gdyż różnica potencjałów na styku składowych instalacji wynosi zero. Uwaga ta dotyczy tych składników instalacji, które mają kontakt z wodą. Woda i rozpuszczone w niej jony metali tworzą elektrolit. Łączenie różnych metali jest dopuszczalne, lecz nie wszystkich metali i tylko pod pewnymi warunkami.
Odpowiadając stricte na pytanie: nie należy łączyć elementów miedzianych i aluminiowych w jednej instalacji, gdyż poprzez wodę instalacyjną, która staje się elektrolitem następuje korozja elektrochemiczna, której efektem jest korozja wżerowa powierzchni aluminium.
Grzejniki aluminiowe warunkowo dopuszczone przez ich producentów do stosowania w instalacjach z miedzi to produkty wykonane z surowca pochodzącego z recyklingu. Ma on w swoim składzie zmienną ilość wszelkich metali jakie można spotkać w stopach złomowych, czyli niemal całą tablicę Mendelejewa. Takie grzejniki są nieco odporniejsze na korozję elektrochemiczną od tych wykonanych z czystego aluminium bez domieszek, lecz i tak prędzej czy później skorodują.
Bogusław Wójcik
REGULUS-system
fot. Wieland
