Dlaczego wybieramy takie, a nie inne barwy? To kwestia gustu, tradycji, a także życiowego momentu, w jakim się znajdujemy. Moda niech będzie jedynie inspiracją, zaś rady projektantów - pomocą przy tworzeniu udanych połączeń kolorystycznych.
Zaglądając do różnych domów, dochodzimy do wniosku, że większość z nas potrzebuje wyciszenia. Tylko nieliczne wnętrza odważnie obnoszą się z mocnymi barwami. Czy zatem warto zastanawiać się nad zestawem kolorystycznym, który niemal wszyscy przetestowaliśmy na sobie? Bezpieczna paleta złamanych bieli, tonacje kremowe oraz brązy towarzyszą nam niemal wszędzie, relaksują i tworzą idealne tło. Chyba żaden kolor nie może zachwiać ich mocną pozycją. A może jednak?
Kiedy w pamięci przywołujemy jeden z wielu zwykłych dni, raczej nie będzie on zbyt kolorowy, nasycony żółcieniami, zielenią i ciepłem. Nasze kolory są stalowoszare, niebieskawe, złamane. Ich źródłem jest niebo, ulica, fasady budynków, a nawet... dżinsy.
Łatwo zauważyć, że moda kocha zmiany, często radykalne, dlatego powrót żywej zieleni był tylko kwestią czasu. I stało się - była kolorem roku 2017 wg amerykańskiej firmy Pantone. To odważny wybór, bowiem Greenery to zieleń soczysta, wiosenna. Bezsprzecznie ma moc rozbudzania, odprężania i wywoływania pozytywnych skojarzeń. Choć wykorzystanie jej na dużych płaszczyznach wymaga odwagi i doskonałego planu na wnętrze, to nie musimy z niej rezygnować. Wystarczy kilka elementów - bieżnik, kwiatek w doniczce - by stworzyć zieloną oazę.
Z czym łączyć odcień Greenery? Jedna z propozycji to złamany odcień niebieski. Ponieważ jednak wiosenną zieleń w dużym stopniu tworzą żółcienie, to właśnie żółty jest drugim kolorem, z którym komponuje się Greenery.
O ile jednak złamane niebieskości uspokajają zieleń i stanowią z nią bardzo harmonijną parę, o tyle zestaw zielono-żółty trzeba stosować z umiarem. Jeżeli w dodatkach - to nie w całym domu. Jeśli na ścianie - to tylko na niewielkiej jej powierzchni, np. w formie tapety lub naklejki wykonanej w zamówionym rozmiarze, a nawet w wybranej skali, gdy chodzi o wzór.
Gdy oswoimy się z żywą zielenią, szybko zauważymy, że można ją komponować z paletą różnych barw. Należy do nich m.in. głęboki fiolet, którego związek z zielenią zauważono dawno temu, o czym świadczą chociażby stroje ludowe. Ciemny zgaszony fiolet dziś przywołujemy z zapomnienia.
Jego urodę dostrzegli kreatorzy z firmy Benjamin Moore, których zainspirowały dzieła dawnych mistrzów, takich jak Vermeer czy Caravaggio, oraz to, jak zmieniają się barwy w ciągu dnia. W ten sposób narodził się kolor Shadow 2117-30. To kolejna barwa, która jest stworzona do smakowania i dozowania jej w rozsądnej dawce. Choć wydaje się trudna w komponowaniu z innymi kolorami, w rzeczywistości współgra z całą gamą barw. Do głosu dochodzą również nieoczywiste połączenia, np. z naturalnym drewnem, które wspaniale rozjaśnia, a przy okazji pozwala uniknąć efektu pałacu.
Ponieważ Shadow jest kolorem wieczoru, wtórują mu ciemne barwy nocy - granat i czerń. Gdybyśmy jednak potrzebowali iskierki, która go ożywi, poszukajmy dodatków wibrujących niczym zorza - stworzą one z fioletem efektowne i energetyczne kompozycje.
Ciemne kolory nie są tymi, które samodzielnie stworzą nam przyjazną domową przestrzeń. Potrzebują tła i przeciwwagi. Tę rolę doskonale pełnią wszelkie pastele. Rozbielone kolory są zgodne, naturalne i przyjazne. Lubią się z innymi kolorami, a nam pozwalają się odprężyć, uspokoić, złapać równowagę. Każdy jednak ma swoją rolę - błękit świetnie wpływa na koncentrację, a wieczorem sprzyja wyciszeniu i zasypianiu. Jego obecność warto rozważyć we wnętrzach, gdzie nie brakuje światła dziennego.
Jeśli jednak doskwiera nam brak słońca, szukajmy ciepłych żółcieni, które nam je częściowo zastąpią. Za pomocą pasteli możemy także wykreować przestrzeń, która da nam poczucie bliskości natury. Odcienie jasnego drewna oraz lnu zbudują klimat, a jednocześnie tło dla innych barwnych akcentów. Może to być odrobina zieleni, która nas odpręży, albo przeciwnie - kolor, który ma moc budzenia uczuć, czyli delikatny róż. Rozbielony i uspokojony kroplą szarości stanie się doskonałym towarzyszem codzienności.
Wybierając paletę barwną do domu, rzadko pamiętamy o kolorze, który jest jak Piotruś w kartach. Choć w samej grze się nie liczy, to jednak ma ostateczny głos i wszystko kończy. To kolor cienia. Jaki jest? Zawsze trochę inny, bo bierze pierwiastki z barw, na które się kładzie i ulega mniej lub bardziej światłu zza okna. Przybiera różne kształty, również takie, które mogą stać się oryginalnym ornamentem.
Obecności cienia nie wykluczymy, dlatego warto dostrzec w nim zaletę. Planując kolory sprawdźmy, które miejsca będą najszybciej tonąć w mroku, gdzie będzie padał efektowny cień i jak będzie prezentował się gasnący w cieniu kolor ściany. Miejscem takich spektakli na pewno będzie ściana naprzeciwko okna. Jeśli przed domem rosną drzewa, być może będą na niej tańczyły cienie liści i gałązek? Teatr cieni możemy też stworzyć sobie sami - wystarczy postawić w pobliżu okna efektowną roślinę w doniczce lub zawiesić u sufitu ażurową dekorację.
Zalet cienia jest znacznie więcej. To dzięki niemu przedmioty zyskują trójwymiarowość. Wykorzystywali to mistrzowie malarstwa i wykorzystują dziś projektanci tapet. Jasne płaszczyzny są bezpieczne i komfortowe, ale mogą wydawać się zbyt monotonne. Można temu zaradzić bez uciekania się do przełamywania pasteli mocnym akcentem barwnym czy wprowadzania na siłę dekoracji. Wystarczy wybrać tapetę, która - mimo kolorystycznego spokoju - będzie intrygować dzięki naśladowaniu cienia i tworzeniu wrażeniu trójwymiarowości wzorów.
Szarości, beże, błękity I wszelkie pastele nie będą drażnić, ale czasem mogą domagać się podkręcenia. Szczególnie w salonie. Taką rolę doskonale spełni tradycyjna czerwień i wszelkie gorące kolory. Wystarczy jeden akcent - krzesło, obraz, lampa w ognistym kolorze - by stworzyć we wnętrzu potrzebny punkt odniesienia, skupiający na sobie wzrok. W salonie możemy pozwolić sobie nawet na pomalowanie na czerwono jednej ze ścian.
Ponieważ czerwień pobudza i nie sprzyja skupieniu, duże płaszczyzny nie sprawdzą się w pokoju do pracy lub w salonie, który pełni różne role.
Czerwień jest doskonałym kontrapunktem dla czerni, szarości, a także ciemnego brązu. W ten sposób tworzymy wnętrza eleganckie i nawiązujące do stylu zen. Jednak czerwień sprawdza się również w otoczeniu barw pokrewnych i bliskich sobie. Boimy się takich połączeń, bo tworzą mieszankę niemal wybuchową - ognistą i energetyczną, która przywołuje klimat Meksyku. Wiele zależy także od odcienia czerwieni.
Jeśli wybierzemy ten przypominający papryczki chili albo pomidory, łatwo będzie o latynoskie konotacje. Z kolei czerwień w odcieniu burgunda i z pierwiastkiem chłodnym przyda wnętrzu klasycznej elegancji lub nasunie skojarzenia z barokowym salonem.
Artykuł pochodzi z numeru specjalnego "Budujemy Dom - Wnętrza 2018"
Skomentuj
