Taras z taką nawierzchnią budowany jest na rodzimym gruncie w formie nasypu z pochylonymi skarpami lub z obramowaniem.
Nasyp najlepiej utworzyć z drobnego piasku tzw. podsypkowego zagęszczanego warstwami, a jedynie na skarpach rozrzucić warstwę ziemi grubości 20-30 cm. Większą stabilność nasypu oraz ochronę przed mieszaniem się gleby z podłożem zapewni rozłożenie geowłókniny.
Nachylenie skarpy bez dodatkowych zabezpieczeń nie powinno być większe niż 30° i do czasu rozkrzewienia się trawy trzeba liczyć się z jej uszkodzeniem w przypadku wystąpienia ulewnych deszczów. Niebezpieczeństwa możemy uniknąć, układając na skarpie trawnik z rolki. Przy większym kącie nachylenia skarpy konieczne będzie jej dodatkowe wzmocnienie np. betonowymi płytami otworowymi (ekopłyta), palisadą drewnianą lub dużymi kamieniami. Wzdłuż krawędzi nasypu trzeba osadzić krawężniki zapobiegające rozchodzeniu się nawierzchni.
Natomiast taras o pionowych brzegach wymaga obramowania w formie murka z kamienia polnego, palisady z tralek betonowych lub palików drewnianych.
Podłożem pod nawierzchnię z kostki lub płyt kamiennych jest co najmniej dziesięciocentymetrowa warstwa zagęszczonego piasku. Większą stabilność podłoża uzyskamy, jeśli do wierzchniej warstwy piasku dodamy cement mieszany na sucho w ilości około 1 worka na 10 m².
Redakcja BD
fot. otwierająca: Libet
Skomentuj
