W opisanym przypadku konieczne będzie przygotowanie izolacji przeciwwodnej. Wykonuje się ją jako dwuwarstwową - pierwszą warstwę stanowi papa, drugą folia tłoczona (tzw. kubełkowa). Taki układ pozwala na skuteczną ochronę przed wnikaniem wody i - dzięki kanalikom utworzonym między papa i folią - odprowadzenie ewentualnych przecieków.
Folia tłoczona, zwrócona wypukłościami do dołu, pełni funkcję uzupełniającej izolacji oraz warstwy drenażowej. Nie mocuje się jej do podłoża, jedynie łączy na zakład uszczelniony dodatkowo taśmą. Izolacja przeciwwodna musi być obciążona warstwą dociskową z betonu (o grubości co najmniej 4 cm) zbrojonego siatką przeciwprężną. Do betonu warto dołożyć preparat uszczelniający, który zmniejszy jego nasiąkliwość i podwyższy mrozoodporność. Betonowa płyta dociskowa ma być odsunięta od ściany za pomocą wkładki, np. ze styropianu lub taśmy dylatacyjnej.
Powinno się też wykonać dylatacje pośrednie - dzielące powierzchnię tarasu na pola nie większe niż 3 × 3 m. Trzeba je tak rozplanować, aby w miejscu ich przebiegu nie było konieczności docinania płytek - takie przerwy w podłożu i w nawierzchni muszą bowiem pokrywać się ze sobą.
Przed przytwierdzeniem płytek należy dodatkowo nałożyć izolację podpłytkową z płynnej folii - co będzie chronić betonowy podkład przed zawilgoceniem i niszczeniem przez mróz.
Redakcja BD