Wybieramy kominek, który ogrzeje cały dom

Kominek nie musi ogrzewać jedynie pomieszczenia, w którym się znajduje. Dzięki nowoczesnym modelom z systemem dystrybucji gorącego powietrza (DGP) ciepło dociera także do pozostałych wnętrz. Zastosowanie takiej technologii sprawi, że kominek będzie pełnoprawnym dodatkowym źródłem ciepła dla całego domu. Warto więc poznać ją bliżej. W tym poradniku wyjaśniamy, na jakiej zasadzie działają systemy DGP, jakie ich rodzaje wyróżniamy oraz z jakich elementów się one składają.

Jak działa kominek z systemem DGP?

Działanie kominków z systemem DGP nie jest skomplikowane - odzyskujemy marnowane w zwykłych wkładach ciepło i transportujemy je do innych części domu. Ilość niewykorzystanej energii w kominkach bez DGP czasami jest naprawdę spora, ponieważ nawet modele o małej mocy potrafią wygenerować kilkaset procent więcej ciepła niż wynika to z zapotrzebowania danego wnętrza. Dlatego często miejsce bezpośrednio przy palenisku jest bardzo dogrzane, natomiast, w pozostałych częściach pokoju jest  zimno. W kominkach z systemem DGP ciepło jest odbierane zarówno z samego wkładu, jak i rury kominowej. Rozgrzane powietrze trafia do kanałów, i jest rozprowadzane do pozostałych pomieszczeń.

Rozgrzane powietrze trafia do kanałów, i jest rozprowadzane do pozostałych pomieszczeń

System DGP - grawitacyjny lub z wymuszonym obiegiem

Obieg gorącego powietrza wewnątrz systemu odbywa się za pomocą grawitacji lub może być wymuszony w sztuczny sposób. Pierwsze rozwiązanie polecane jest do niewielkich instalacji - powietrze rozprowadzane jest na odległość mniej więcej 3 metrów od kominka. W większej instalacji, zanim dotrze do wylotu kanału, ulega ochłodzeniu, którego skala jest zależna od długości pokonanej trasy dlatego efektywność systemu maleje z każdym centymetrem.

Kanały dla gorącego powietrza mogą mieć przekrój okrągły lub prostokątny

Dlatego planując dogrzewanie bardziej odległych pomieszczeń, najlepszym rozwiązaniem będzie kominek z systemem DGP z wymuszonym obiegiem powietrza. W tym przypadku sercem jest turbina, która zasysa rozgrzane powietrze i kieruje je do kanałów. Musimy przy tym pamiętać, że ceną za wydajność takiego systemu jest wyższy koszt eksploatacji (turbina jest zasilana energią elektryczną), większa awaryjność, a także wrażliwość na przerwy w dostawach prądu.

Z czego składa się system dystrybucji gorącego powietrza?

By system DGP pracował bez problemów, w jego skład muszą wchodzić następujące elementy:

• wloty powietrza – ważne by były zamontowane na wysokości uniemożliwiającej dostanie się do instalacji śniegu lub deszczu. Nie możemy też zapomnieć o kratkach wentylacyjnych chroniących przed niewielkimi zwierzętami;
• kanały dla powietrza zewnętrznego;
• przepustnice – są niezbędne, jeżeli powietrze dociera bezpośrednio do komory spalania. Dzięki nim dom się nie wychłodzi kiedy kominek jest nieużywany;
• specjalny wkład - przystosowany do pracy w systemie dystrybucji gorącego powietrza;
• turbina (opcjonalnie) - stosowana wyłącznie w systemach z wymuszonym obiegiem. W zależności od konstrukcji, stosuje się jedno z trzech rozwiązań:
  - zimna - wtłaczająca powietrze z zewnątrz do obudowy wkładu. Do działania wymaga całkowicie szczelnej obudowy oraz zamykanych otworów   cyrkulacji powietrza;
  - gorąca - montowana na wylocie gorącego powietrza z komory, odpowiada za tłoczenie go do kanałów dystrybucji;
  - zespół wentylatorów - rozwiązanie rzadko spotykane, głównie ze względu na generowany przez turbiny hałas;
• kanały dla gorącego powietrza - mogą być wykonane z kształtek o przekroju:
  - okrągłym – nie przysparzają problemów podczas montażu i izolacji, a ponadto nie generują znaczących oporów przy transporcie powietrza. Dobrze sprawdzają się w instalacjach poprowadzonych na poddaszach oraz w sufitach podwieszanych;
  - prostokątnym – poza sufitami, mogą być montowane również w wylewkach. Ich montaż wiąże się z pewnymi trudnościami – powinien więc być przewidziany (a najlepiej od razu przeprowadzony) na etapie projektowania i budowy domu;
• wyloty powietrza - przez które dostaje się do poszczególnych pomieszczeń. Mogą być założone w podłodze i suficie oraz w dolnej lub górnej części ścian. Najkorzystniejszy rozkład ciepła otrzymamy, umieszczając wyloty w sąsiedztwie okna oraz na podłodze lub przy niej – wtedy efekty będą zbliżone do tych osiąganych przy ogrzewaniu podłogowym.

źródło i zdjęcie: STALKO spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. (dawniej HITZE sp. z o.o.)