Rodzaje ścian murowanych

ŚCIANY JEDNOWARSTWOWE

Wykonuje się je z materiałów charakteryzujących się wysoką izolacyjnością cieplną, takich jak beton komórkowy czy ceramika poryzowana.

Elementy te łączy się za pomocą zaprawy klejowej bądź specjalnej pianki montażowej. Ścianę jednowarstwową można też wykonać z bloczków z wypełnieniem styropianowym bądź z wełny mineralnej, ewentualnie z pustaków styropianowych, zalewanych na budowie betonem. Są droższe od tradycyjnych, używanych na ściany jednowarstwowe, ale zapewniają lepszą izolacyjność cieplną. Wierzchnią warstwę przegród jednowarstwowych stanowi tynk cementowo-wapienny lub tynk cienkowarstwowy – o ile ściana jest wystarczająco gładka. Najważniejszą zaletą tej technologii jest szybkość wznoszenia. Nie jest bowiem potrzebna dodatkowa warstwa ocieplająca, a elementy na takie ściany są dość duże, a przy tym stosunkowo lekkie i łatwe w obróbce.

Niestety, w tego typu ścianach nietrudno o mostki termiczne, które powstają w miejscach, gdzie materiał ścienny – ze względów konstrukcyjnych – musi być zastąpiony betonem. Aby ich uniknąć, warto stosować przy nadprożach okien i drzwi, wieńcu stropowym itp. rozwiązania systemowe, np. prefabrykowane belki nadprożowe i docieplone kształtki, oferowane przez niektórych producentów. Ponadto ten rodzaj ściany wymaga od wykonawców dużej staranności, a nie zawsze uda się znaleźć fachowców z doświadczeniem w takich realizacjach.

Ściana jednowarstwowa z ceramiki poryzowanej

ŚCIANY DWUWARSTWOWE

Takich problemów nie będzie w przypadku ścian dwuwarstwowych – są one bowiem w naszym kraju najbardziej popularne. Składają się z warstwy nośnej o grubości 18–25 cm, oraz izolującego przegrodę ocieplenia o grubości 15–25 cm. Przy zastosowaniu typowych materiałów na warstwę konstrukcyjną, takie parametry pozwalają osiągnąć przenikalność cieplną nawet znacznie poniżej 0,20 W/(m²·K).

Materiał izolacyjny mocuje się do muru na dwa sposoby. W metodzie lekkiej mokrej styropian bądź wełnę mineralną przytwierdza się bezpośrednio do przegrody i wykańcza elewację tynkiem cienkowarstwowym. W metodzie lekkiej suchej, ocieplenie układa się na ruszcie drewnianym (rzadziej metalowym), a całość osłania wiatroizolacją i okładziną elewacyjną z drewna, sidingu itp.

Największą zaletą ścian dwuwarstwowych jest łatwość wyeliminowania mostków termicznych – izolacja otula bowiem szczelną warstwą cały budynek, w tym miejsca newralgiczne – nadproża, wieńce itp. Popularność tej technologii wynika też z możliwości rozłożenia kosztów budowy ścian w czasie – ocieplenie można zamontować np. dopiero po wykończeniu wnętrz. Ponadto ściany dwuwarstwowe są dosyć proste w budowie, dzięki czemu trudniej o błędy na etapie wykonawczym. Minusem omawianej technologii jest utrudnione mocowanie do elewacji cięższych przedmiotów, takich jak markizy czy anteny telewizyjne. Dodatkowo tynk cienkowarstwowy, którym zazwyczaj pokrywa się taką przegrodę, jest podatny na uszkodzenia mechaniczne.

Ściana dwuwarstwowa ocieplona metodą lekką mokrą

Ściana dwuwarstwowa ocieplona metodą lekką suchą

ŚCIANY TRÓJWARSTWOWE

To najbardziej pracochłonna technologia. Tego typu przegrody – jak wskazuje nazwa – składają się z trzech warstw. Pierwsze dwie – nośna i ocieplenie – wyglądają podobnie jak w technologii dwuwarstwowej. Dodatkowym elementem jest natomiast murowana ścianka elewacyjna o grubości 8–12 cm, mocowana do muru za pomocą kotew. Jej zadaniem jest ochrona termoizolacji przed działaniem czynników atmosferycznych i uszkodzeniami mechanicznymi, dlatego wykonuje się ją z materiału odpornego na niską temperaturę, deszcz i słońce. W tej roli świetnie sprawdza się np. cegła klinkierowa czy łupane bloczki silikatowe, które dodatkowo stanowią ozdobę elewacji.

Ściany trójwarstwowe charakteryzują się bardzo dobrymi parametrami cieplnymi i akustycznymi. Elementy stosowane do wzniesienia ścianki osłonowej, choć droższe od tynku, są bardzo trwałe i odporne na uszkodzenia mechaniczne. Do takiej elewacji bez problemu przymocujemy nawet dość ciężkie przedmioty.
Mankamentem technologii trójwarstwowej jest konieczność wzniesienia szerszych fundamentów, by zapewnić oparcie ściance osłonowej. Ponadto wymaga ona dużej staranności wykonania, ponieważ ewentualne błędy – ze względu na utrudniony dostęp do warstwy izolacyjnej – bardzo trudno jest naprawić.

Ściana trójwarstwowa

źródło i zdjęcia: Ceramika Budowlana Lewkowo