Ściana i elewacja – podstawowe wymagania
Okładzina elewacyjna powinna być montowana na stosunkowo masywnych, mocnych podłożach. Istotne jest także, aby nie było na nich spękań i odprysków, a także aby się nie łuszczyły. Powierzchnia ściany musi zostać odpowiednio przygotowana. Kluczowe jest, aby była gładka i równa.
Narożniki oceniane łatą o długości 2 m nie powinny mieć więcej niż 2 prześwity, a i te nie powinny być większe niż 2 mm. Konieczne jest także sprawdzenie pionu – odchył od niego – zarówno ścian jak i narożników, nie powinien przekraczać 2 mm na całej wysokości.
Powierzchnia ściany musi być wolna od zgrubień. Dobrą praktyką jest wygładzenie ściany za pomocą masy wyrównawczej, przeznaczonej do pomieszczeń mokrych, a większe ubytki i nierówności powinny zostać wypełnione zaprawami szpachlowymi na bazie cementu.
Jeśli na ścianie znajdują się miejsca gładkie i chropowate, warto doprowadzić do równomiernej gładkości, szlifując lub szpachlując jej powierzchnię. Dla lepszej przyczepności ścianę warto zagruntować, np. za pomocą specjalistycznego mostka sczepnego na gładkie podłoża Sto Prep Contact.
Ściana powinna być także czysta. Jeśli znajdują się na niej zanieczyszczenia z olejów lub smarów, należy je zeskrobać lub zmyć środkami, które są do tego przeznaczone. I w końcu – powierzchnia musi być także sucha, a maksymalna wilgotność podkładu cementowego nie może być większa niż 2,5% CM. Dla podłoża gipsowego tolerancja jest jeszcze mniejsza i wynosi zaledwie 0,5% CM.
Wilgotność należy zbadać albo metodą typu CM, albo suszarkową. To jedyne wiarygodne sposoby oceny wilgotności podkładu.
Optymalne warunki do prowadzenia prac na elewacji
Najlepsze warunki dla prowadzenia prac montażowych okładzin ściennych panują wtedy, gdy temperatura otoczenia mieści się w widełkach 17-25 stopni Celsjusza, a temperatura ściany – wynosi od 15 do 22 stopni Celsjusza. Bardzo ważna jest także względna wilgotność powietrza, która nie może przekraczać 75%.
Problemy mogą się pojawić zimą, późną jesienią i wczesną wiosną, kiedy temperatury ulegają znacznemu obniżeniu. Może się okazać, że dla zapewnienia odpowiednich warunków konieczne będzie użycie przenośnych urządzeń grzewczych. Będzie to ważne zwłaszcza dla prawidłowego związania kleju.
Zarówno klej, jak i okładziny oraz listwy powinny w takich warunkach przeleżeć dobę. Okładzinę należy rozwinąć tak, aby się rozprostowała.
Czynności poprzedzające montaż okładziny ściennej
Przed przystąpieniem do montażu dobrze jest pokryć powłoką antykorozyjną wszelkie metalowe elementy, takie jak rury czy wsporniki. Wykwity rdzy mogą bowiem negatywnie wpłynąć na estetykę okładziny ściennej. Co oczywiste, trzeba także zdemontować wszelkie elementy wyposażenia, które mogłyby przeszkadzać w montażu.
Jak zamontować okładzinę ścienną?
Nie ma znaczenia, czy okładzinę układać będziemy poziomo czy pionowo. Ważne jest, aby wyznaczyć w skali rzeczywistej wszelkie linie łączeniowe, przy czym linię poziomą, ustalającą wysokość panelu wyznacza się uwzględniając wysokość cokołu wykładziny (w przypadku spawania sznurem) lub wysokość cokołu wykładziny z 30 mm zakładem na wykładzinę (jeśli okładzina klejona będzie na zakładkę).
Jaką rolę pełni okładzina Verolith w systemie elewacyjnym StoDeco?
Duże możliwości daje element ozdobny na bazie mineralnego granulatu perlitowego, utwardzanego w wyniku specjalnej obróbki termicznej o nazwie StoDeco. Dostępny jest w szerokiej gamie kolorystycznej. Barwa nadawana jest za pomocą odpowiedniej powłoki malarskiej.
Arkusze przykleja się całą powierzchnią do ściany. Bardzo dobre właściwości klejenia wykazuje mineralna zaprawa klejowa do elementów elewacyjnych StoDeco Call, którą nanosi się metodą „na grzebień” (metoda „Floating-Buttering”). Klejenie powinno przebiegać na całej powierzchni, przy wysięgu ≥ 50 mm. Zalecane jest dodatkowe mocowanie mechaniczne za pomocą kołków lub konsol.
Klej akrylowy należy nanieść na powierzchnię ściany, a kontaktowy dodatkowo na naroże i listwę. Następnie należy odczekać, do czasu uzyskania przez klej właściwych parametrów pracy. Dopiero wtedy arkusze dopasowuje się do wyznaczonych wcześniej linii pilnując, aby okładzina położona została równo i aby nie dostały się pod nią pęcherze powietrza. Dociskając okładzinę do ściany trzeba uważać, aby jej nie uszkodzić.
Freiburg im Breisgau, Architekt: Ackermann+Raff GmbH & Co. KG, Stuttgart
W przypadku gdy zdecydowaliśmy się na montaż w poziomie, należy zwinąć taką ilość okładziny, która pozwoli na wykonanie pomieszczenia z jednego arkusza.
Nieco bardziej skomplikowana sytuacja wystąpi w przypadku konieczności łączenia arkuszy. Zalecane jest, aby narożnik zewnętrzny oraz narożnik wewnętrzny wykonać z jednego arkusza okładziny. Nie należy wykonywać pionowych połączeń okładziny w narożniku pomieszczenia.
Do wstępnego wypełniania spoin zastosować można okrągły profil poliuretanowy o zamkniętych porach Sto-Hinterfüllprofil. Spoiny następnie należy uzupełnić uszczelniaczem, np. środkiem klejąco-uszczelniającym na bazie polimeru hybrydowego MS, StoSeal F 100.
Autor: Damian Żabicki
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcie główne: Sto. Sp. z o.o. lewe - “Kleine Rittergasse 11”, budynek mieszkalny, Frankfurt nad Menem, Niemcy, Architekt: Franken\Architekten GmbH, Frankfurt nad Menem, Niemcy, prawe - Dom wielorodzinny Mühlheim am Main, Niemcy, Architekt: Wohnbau Mühlheim GmbH, Mühlheim am Main, Niemcy