Artykuł wprowadza czytelników w świat tej technologii, prezentując jej zasady działania, od etapu gnilnego osadzania ścieków, przez proces tlenowego oczyszczania, aż po naturalne przesiąkanie oczyszczonych ścieków do gruntu.
Analizując zarówno zalety, jak i ograniczenia tego typu oczyszczalni, w tym wymagania dotyczące przestrzeni i konieczność okresowej konserwacji, artykuł rzuca światło na miejsce oczyszczalni drenażowych w nowoczesnej gospodarce wodno-ściekowej i ich wpływ na środowisko naturalne.
Jak działa oczyszczalnia drenażowa?
To najprostszy i najtańszy na etapie realizacji typ oczyszczalni.
Ścieki doprowadzane są rurą do osadnika gnilnego o pojemności kilku tysięcy litrów, wykonanego najczęściej z polietylenu, w którym leżakują przez minimum 48 godzin (im dłużej, tym lepiej). W tym czasie są podczyszczane w warunkach beztlenowych. To tam następuje ich częściowy rozkład na substancje mineralne, wodę i gaz. Potem przez studnię rozdzielczą przepływają do perforowanych rur drenarskich. Tam dochodzi do procesu tlenowego oczyszczania ścieków (potrzebne są do tego kominki napowietrzające) i stamtąd oczyszczone ścieki przesiąkają do gruntu.
Rury drenażowe powinny być ułożone w warstwie żwiru lub tłucznia na głębokości 0,6-1,2 m poniżej poziomu ziemi, ale co najmniej 1,5 m powyżej tzw. najwyższego poziomu wód gruntowych. Kiedy poziom wód jest zbyt wysoki, można wybudować kopiec i poprowadzić w nim dreny. Ważna jest również odpowiednia przepuszczalność gruntu. Kolejnym ograniczeniem jest to, że zajmuje ona sporo miejsca - od 100 do 300 m2. Nad rurami drenarskimi można sadzić tylko płytko korzeniącą się roślinność.
Po kilkunastu latach system rozsączający trzeba oczyścić, a rury przełożyć.
W przypadku oczyszczalni drenażowej, nie ma sposobu na kontrolowanie efektywności oczyszczania ścieków. Między innymi z tego powodu w niektórych krajach zaczęto odchodzić od tej technologii.
Dowiedz się więcej o oczyszczaniu ścieków ➡️ Jak działa oczyszczalnia drenażowa?
Redakcja BD
Fot. otwierająca: Lilianna Jampolska