Wybudowanie kominka w starym domu zależy od stanu technicznego wentylacji, możliwości doprowadzenia powietrza do spalania, nośności stropu, konstrukcji podłogi oraz sposobności sprawnego odprowadzania spalin.
Wentylacja, czyli zapewnienie stałej wymiany powietrza jest konieczne ze względów bezpieczeństwa i zdrowotnych.
Stare domy coraz częściej ociepla się i uszczelnia, wymieniając np. stolarkę otworową. Podobnie jak w nowo budowanym domu, także w starym kominkowi trzeba zapewnić napływ z zewnątrz odpowiedniej ilości powietrza do spalania.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami do kominka z zamkniętym wkładem trzeba doprowadzić 10 m³ powietrza w ciągu godziny na każdy kW mocy nominalnej (chociaż kominki najczęściej nie pracują bez przerwy z mocą nominalną i w praktyce zużywają mniej powietrza).
Powierzchnia przekroju przewodu doprowadzającego powietrze powinna mieć ok. 200 cm², a więc średnicę (gdy jest okrągły) min. 15 cm. Wlot powietrza znajduje się najczęściej w ścianie zewnętrznej na poziomie podłogi lub pod nią, ale może być także wyniesiony ponad dach.
Uwaga! Czerpnia na dachu musi znajdować się poniżej komina, tak aby nie zasysała dymu z komina. Wlot powietrza niełączący się bezpośrednio z paleniskiem musi natomiast być wyposażony w tzw. przepustnicę, która umożliwia jego zamknięcie, gdy kominek nie jest używany, dzięki czemu pomieszczenie nie wychładza się.
Świeże powietrze najlepiej pobierać z kierunku zachodniego (stąd w Polsce najczęściej wieje wiatr). Umieszczenie wlotu od strony zawietrznej może przynieść odwrotny do oczekiwanego skutek - powietrze będzie wysysane z kominka zamiast być doń nawiewane. Przewód doprowadzający powietrze powinien być izolowany.
Przeciętny kominek (wkład + obudowa) waży ponad 200 kg, zatem strop albo podłoga na gruncie, które mają być tak znacznie dodatkowo obciążone, muszą mieć odpowiednią nośność, co może ocenić tylko specjalista - konstruktor. Jeśli nie jest ona wystarczająca, konieczne może być wzmocnienie stropu lub wykonanie pod kominek specjalnego fundamentu.
Kominek powinien być osadzony na niepalnym podłożu o grubości co najmniej 15 cm. Ponadto podłoga pod kominkiem nie może być izolowana miękkimi materiałami, które uniemożliwiają zachowanie stabilności kominka. Jeżeli już są ułożone, należy je usunąć i w tym miejscu wykonać wylewkę betonową.
Na niej, na całej powierzchni kominka, najlepiej ułożyć posadzkę z terakoty, gresu, granitu lub marmuru. Materiały te są odporne na żar, ponadto zapewnią odpowiednią czystość powietrza konwekcyjnego przepływającego wokół paleniska. Posadzka taka powinna być ułożona także przed paleniskiem na szerokość co najmniej 50 cm.
Jeżeli w domu jest wolny przewód kominowy w dobrym stanie (co musi ocenić kominiarz), wówczas można przystosować go do współpracy z kominkiem. Komin (na całej długości) musi mieć wymiary umożliwiające podłączenie do niego rury o takiej średnicy, jakiej wymaga producent wybranego wkładu.
Komin nie może mieć załamań (w praktyce dopuszcza się załamanie nie ostrzejsze niż pod kątem 45°) ani przewężeń. Jeżeli w domu nie ma wolnego przewodu lub jest na tyle zniszczony, że nie sposób go zmodernizować lub jest to nieopłacalne, konieczne jest wybudowanie nowego komina - najlepiej w miejscu starego (można też dobudować komin do zewnętrznej ściany budynku).
Redaktor: Emilia Rosłaniec
fot. otwierająca Spartherm
Skomentuj
