Parterowy dom to łatwość obsługi i niskie koszty eksploatacji

Trzy jednorodzinne obiekty, które dotąd zbudował Marek, znajdują się w odległości kilku kilometrów od siebie, a pierwszy i trzeci zaledwie... 500 m. Samo ich położenie świadczy o tym, jak bardzo właściciel upodobał sobie tę podmiejską zieloną i czystą okolicę. W przypadku ostatniego domu, szczególnie zależało mu na bezpieczeństwie, funkcjonalności, niekłopotliwej obsłudze, taniej eksploatacji. Wszystko po to, że wygodnie spędzić w nim zbliżającą się emeryturę.

Blisko zieleni i znajomych

Już sprzedając pierwszy rodzinny dom (Marek wzniósł go w końcu lat 90. ubiegłego wieku), postanowił nie opuszczać tego rejonu.

Okno w najbardziej widocznym narożniku strefy dziennej to szeroki model poziomy z laminowaną ramą z PVC i trzema szybami. Kolorystykę laminatu "drewnianego" właściciel dopasował do podbitki (założył w niej oświetlenie "oczka") oraz do drzwi i bramy garażowej. Natomiast tynk silikonowy w odcieniu białoszarym - do antracytowej płaskiej dachówki ceramicznej.

Marek postarał się, żeby ważną ozdobę elewacji stanowiły reprezentacyjne drzwi wejściowe (szerokie, dwuskrzydłowe, ze szkłem weneckim) oraz wysunięta na pierwszy plan brama garażowa. W tym celu wybrał modele ze stalowym dekorem w kształcie łuku.

- Polubiłem tę podmiejską okolicę, ponieważ ma liczne zalety - mówi Marek. - Otoczenie jest pełne zieleni i spokojne, dobrze zurbanizowane (ale bez uciążliwego przemysłu), z czystym powietrzem. Kiedy synowie dorośli i nie chcieli tu dłużej mieszkać, sprzedałem dużą siedzibę, pomyślaną jako schronienie kilku pokoleń. Stała się po prostu za obszerna, jej utrzymanie za drogie. W następnej, parterowej, nie zagrzałem długo miejsca i szukając lokalizacji obecnej, rozmyślnie wróciłem na przysłowiowe stare śmieci.

Los mi sprzyjał. Podczas wizyty z synem w bliźniaku jego kolegi, dostrzegłem niezabudowaną działkę "przyklejoną" do odwiedzonego osiedla. Zwróciła moja uwagę, ponieważ miała idealną wielkość (dwa razy mniejszą od poprzedniej, na której przestałem lubić koszenie wielkiego trawnika). Jednak najbardziej wpadło mi w oko jej bezpieczne usytuowanie - choć była osobną przestrzenią, to znajdowała się w obrębie kameralnego osiedla bliźniaków, tyle że na samym jego końcu, za kolejnym ogrodzeniem z automatyczną bramą. Zauważyłem też jej doskonałe ułożenie w strony świata. Zapytałem kolegę syna o uzbrojenie tutejszych budynków w media (było kompletne).

Nie zwlekając, zacząłem szukać właściciela tego skrawka ziemi. Odnalazłem go nie bez trudności. Okazało się, że jest nim deweloper osiedla - wyjaśnił, że przeznaczył parcelę na jednorodzinny dom któregoś z dzieci. Ponieważ jednak syn i córka kupili mieszkania w mieście i nie zamierzali niczego budować, to działka leżała odłogiem (sam deweloper miał siedzibę 200 km stąd). Skoro pojawiło się dla mnie światełko w tunelu, poprosiłem o wizję lokalną parceli. Wtedy zobaczyłem jej nieforemny kształt i rów melioracyjny, biegnący tuż za nią (później miały wpływ na trudniejszy dobór projektu i usytuowanie domu). Mimo to byłem szczęśliwy, gdy deweloper zgodził się ją sprzedać w przystępnej cenie (zapłaciłem 275 tys. zł). Spieszyło mi się z budową, dlatego wolałem skorzystać z gotowego projektu i wprowadzić do niego zmiany.

Celem był dom parterowy o powierzchni całkowitej 160 m2, więc wyszukałem bryłę w kształcie litery L, która jak szyta na miarę wpasowała się w szerszą część działki. Wewnątrz, przy głównej sypialni, koniecznie chciałem mieć oddzielną garderobę i łazienkę z wanną. Oprócz zgrabnej strefy dziennej z kominkiem, potrzebowałem gabinetu, pokoju gościnnego i drugiej łazienki (z prysznicem i pralką) oraz garażu na dwa samochody i kotłowni dostosowanej do kotła na gaz z sieci. W tym projekcie spodobał mi się również duży taras (ma 34,5 m2), całkowicie i na stałe zadaszony wysuniętym stropem. Wspólnie z architektką adaptacji, część mieszkalną zorganizowałem na powierzchni 122 m2, reszta to garaż i kotłownia.

Architektura: Dom w żonkilach (G2) lustrzane odbicie, Archon; Rzut parteru i rzut parteru po zmianach

Parterowy, solidny, ciepły

Ostatni budynek jest przeciwieństwem pierwszego pod wieloma względami. Ma parterową, a nie wielokondygnacyjną bryłę. Poza tym mniejszą powierzchnię. Powstał z nowocześniejszych materiałów. Chociaż w obu przypadkach właściciel użył np. bloczków betonu komórkowego, to wyroby dzieli 20 lat, czyli cała epoka technologiczna.

- Już wcześniej zachwyciłem się zaletami bloczków z betonu - opowiada Marek. - Charakteryzują się dobrymi właściwościami cieplnymi, łatwą obróbką na etapie stawiania ścian oraz podczas urządzania pomieszczeń (nie sprawiają żadnego kłopotu przy montażu oświetlenia, szafek itp.). Ale wszystko co dobre może być jeszcze lepsze, dlatego ostatni budynek wzniosłem z wariantu bloczków H+H. W celu uzyskania świetnych parametrów termoizolacji murów, zastosowałem droższy grafitowy styropian i nie oszczędzałem na jego grubości - wynosi ona 20 cm (w pierwszej siedzibie ściany ociepliłem styropianem białym i o połowę cieńszym - wtedy był inny standard izolacji termicznej).

Klasyczne ławy fundamentowe ociepliłem styrodurem (15 cm). Natomiast połacie dachu - pianką PUR, czyli metodą natryskową, nowocześniejszą w porównaniu z wcześniejszą klasyczną wersją z użyciem wełny mineralnej (przy takim ociepleniu nie kładłem już żadnej izolacji na monolitycznym stropie nad parterem). Na wejściu do domu wstawiłem "ciepłe" antywłamaniowe drzwi, w garażu dobrze zaizolowaną termicznie bramę (to wysoki segmentowy model z napędem). Z niektórych okien zrezygnowałem, niektóre zaplanowane zmniejszyłem, ale wszystkie mają tzw. ciepłe ramy z PVC i 3 szyby. Na zewnątrz wykończyłem mury trwałą zaprawą silikonową, a wybrane fragmenty - okładziną imitującą kamień (przy głównym wejściu, w strefie tarasu).

W przypadku głównych antywłamaniowych drzwi, estetycznym smaczkiem są obszerne przeszklenia i wykończenie płytkiej wnęki, w której się one znajdują, okładziną z betonu imitującą kamień. Wieczorem nad wejściem zapalają się halogeny LED.

Przypominającą kamień okładzinę właściciel zastosował też w strefie tarasu (zajmuje 34,5 m2), zadaszonego na stałe pełnym wysuniętym stropem. Pod jego sufitem założył kratownicę, kolorystycznie nawiązującą do okładziny. Posadzkę wykończył kostką z betonu, identyczną jak na obszernym podjeździe i opasce wokół domu (dla wygody chodzenia ma szerokość 1 m).

Minimalna liczba instalacji

Organizowaniem budowy (systemem kolejnych ekip) właściciel zajął się samodzielnie. Na ogół angażował znajomych wykonawców, których kiedyś zatrudniał w swojej firmie budowlanej. Chcąc maksymalnie uprościć obsługę siedziby oraz ograniczyć występowanie awarii, poprowadził tylko podstawowe instalacje.

- Pomyślałem, że w parterowym domu z grubymi ciepłymi murami nie będzie dokuczał upał, jak w przypadku obiektu z poddaszem - mówi Marek. - I z tego powodu nie założyłem stacjonarnej klimatyzacji. Poprzestałem na tradycyjnej grawitacyjnej wentylacji, bo strefa mieszkalna jest stosunkowo mała i łatwo ją się wietrzy przez otwieranie okien. Podobnie niekłopotliwie sprząta się zwykłym odkurzaczem, więc nie zamontowałem centralnej instalacji z rurociągiem w podłodze.

Gaz z sieci, którego przyłącze deweloper wcześniej doprowadził do mojej bramy wjazdowej, wykorzystałem przy konfigurowaniu systemu grzewczego. Tu też chodziło mi o prostotę i ekonomikę układu. Na powierzchni 70% posadzek hydraulicy wykonali wodną podłogówkę, a jedynie w sypialniach grzejniki na ścianach. Rury grzewcze podłączyli do kondensacyjnego kotła gazowego. W salonie zamontowałem żeliwny wkład kominkowy z grawitacyjnym sposobem rozprowadzania ciepła. Mignął mi przez myśl wariant kominka z płaszczem wodnym, ale znajomy hydraulik natychmiast wybił mi go z głowy. Słusznie twierdził, że w systemie z niskotemperaturowym ogrzewaniem nie jest potrzebne urządzenie wysokotemperaturowe. Obawiał się też rozszczelnienia rurek przy kominku po wielu latach użytkowania (wiedział, że staram się uniknąć wszelkich napraw i remontów).

Instalację elektryczną fachowiec ułożył na podstawie wskazań z gotowego projektu (gniazda dopasowaliśmy do umeblowania). Wzbogaciłem nieco oświetlenie. Tam, gdzie zaprojektowałem podwieszane sufity (zrobiłem to w celu ozdobienia strefy wspólnej i łazienek), zamontowałem taśmy LED i/lub górne punktowe halogeny LED ze światłem w ciepłym odcieniu.

Na dom wydałem około 750 000 zł.

Obszerna kuchnia została umeblowana zabudową w kształcie litery U, z półwyspem na granicy z jadalnią. Długi blat z płyty laminowanej oferuje dostateczną ilość miejsca do przygotowywania posiłków. Natomiast taśmy LED pod górnymi szafkami i punktowe halogeny w podwieszanym suficie doskonale go oświetlają.

Podwieszone sufity optycznie wydzielają strefy funkcjonalne w części dziennej. Jednakowa posadzka z płyt gresowych ma za zadanie te przestrzenie powiększyć i scalić. Oświetlenie Marek potraktował priorytetowo.

W centrum domu znajduje się kominek z żeliwnym wkładem, rozprowadzającym ciepło grawitacyjnie. Obudowę z granitu i ognioodpornych płyt g-k właściciel samodzielnie zaprojektował i wykonał.

Nie wyobrażał sobie własnej łazienki bez wanny (lubi ciepłe kąpiele). Żeby stworzyć odpowiedni nastrój podczas relaksu, w podwieszanym sufitem poprowadził listwy LED z łagodnym ciepłym światłem.

Redaktor: Lilianna Jampolska