Przyłącza wodno-kanalizacyjne, gazowe, do sieci elektroenergetycznej

Podłączenia mediów

W rozgryzieniu tego problemu nie pomagają też nieprecyzyjne przepisy, rozrzucone po wielu aktach prawnych. Ze względu na sprywatyzowanie dotychczasowych monopolistów dostarczających energię elektryczną i gaz ziemny oraz pojawienie się regionalnych ich dystrybutorów trzeba pamiętać, że zasady wykonywania przyłączy i pobierane opłaty mogą być w różnych częściach Polski nieco inne. Jeszcze większe zróżnicowanie może występować w przypadku podłączeń do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, gdyż ich właścicielem mogą być zarówno gminy, jak i przedsiębiorstwa prywatne.

W każdym przypadku, o możliwości podłączenia określonego medium - biorąc pod uwagę konkretne warunki techniczne i ekonomiczne takiego przyłączenia - decyduje właściciel sieci. Właśnie ten problem dotyczy domów stawianych na terenach znacznie oddalonych od istniejących linii zasilających, gdyż poprowadzenie niekiedy kilkukilometrowego odcinka przyłącza pociąga za sobą ogromne koszty, a budowa odgałęzienia sieci do kilku nowych odbiorców może być nieopłacalna dla dostawcy.

Jedynie na terenach pod zabudowę uwzględnionych w planach zagospodarowania przestrzennego, przedsiębiorstwo elektroenergetyczne ma obowiązek wybudowania nowej linii zasilającej, ale terminy wykonania mogą być przewidywane nawet za kilka lat.

• przyłącze - jest to odcinek odgałęzienia od sieci elektrycznej, gazowej lub wodociągowej łączący budynek z tą linią. Przyłącza wykonywane są jako podziemne i jedynie niekiedy podłączenie do sieci elektroenergetycznej może być prowadzone przewodem napowietrznym;

   

• złącze występuje przy przyłączach elektrycznych i jest to punkt łączący je z instalacją wewnętrzną. Odpowiednikiem złącza w instalacjach gazowych i wodociągowych są główne zawory instalowane na zakończeniu przyłącza. Złącze i zawory główne są punktem, gdzie kończy się „opieka” konserwacyjna dostawcy mediów. W razie awarii, która wystąpi do tego miejsca - naprawy dokonuje właściciel sieci;

   

• przykanalik - jest odpowiednikiem przyłącza dla instalacji kanalizacyjnej;

   

• układ pomiarowy – czyli licznik - umożliwia rozliczenie z dostawcą z ilości pobieranego medium. Na instalacjach kanalizacyjnych pomiaru odprowadzonych ścieków nie wykonuje się przyjmując, że ilość ścieków odpowiada ilości zużytej wody. Obecnie układy pomiarowe instalowane są (w odpowiednich skrzynkach elektrycznych lub gazowych) najczęściej poza terenem posesji w linii ogrodzenia. Natomiast wodomierze mogą być umieszczane w studzience pomiarowej na zewnątrz lub też wewnątrz domu;

   

• warunki techniczne przyłączenia - wydawane są na wniosek osoby ubiegającej się o nie i określają, jak powinno być wykonane przyłącze oraz jakie ma mieć parametry techniczne. Do wniosku o wydanie warunków należy dołączyć szkic istniejącej sieci lub mapkę do celów projektowych oraz dokument stwierdzający prawo do dysponowania nieruchomością (akt notarialny, umowę dzierżawy, najmu).

Przyłączenia do sieci elektroenergetycznej

Zasady podłączenia odbiorców do sieci elektrycznej reguluje m.in. ustawa Prawo energetyczne, w której określone zostały ogólne warunki. Na jej podstawie, poszczególne zakłady energetyczne opracowują szczegółowy regulamin wykonywania nowych podłączeń oraz pobieranych za to opłat.

Kontakt z rejonem energetycznym warto nawiązać nawet jeszcze przed zakupem działki, gdyż możliwość podłączenia do sieci elektrycznej decyduje o uzyskaniu pozwolenia na budowę. Składa się więc wniosek o określenie możliwości przyłączenia, a uzyskany dokument będzie przydatny przy składaniu wniosku o pozwolenie na budowę.

Opłata za przyłączenie zależy od mocy przyłączeniowej i sposobu wykonania przyłącza - przeciętnie wynosi ok. 100 zł za kW mocy przyłączeniowej. W taryfie opłat obowiązującej w danym rejonie energetycznym jest również określona długość przyłącza rozliczana wg stawki ryczałtowej (najczęściej 100-200 m).

Jeśli przyłącze elektroenergetyczne będzie dłuższe, trzeba się liczyć z dodatkowymi opłatami za każdy metr jego długości (ok. 30 zł/mb). Warto sprawdzić, jaki zakres robót obejmuje opłata przyłączeniowa. Zdarza się bowiem często, że wykonawca pracujący na zlecenie rejonu energetycznego żąda dodatkowych opłat, np. za zamontowanie skrzynki licznikowej.

Warto wiedzieć, że na czas budowy można wykonać tzw. przyłącze tymczasowe, które po jej zakończeniu przebudowuje się na docelowe. Jednak w takim przypadku poniesiemy podwójne koszty przyłączenia, dlatego lepiej od razu zlecić wykonanie przyłącza docelowego, a jedynie ograniczyć maksymalny pobór prądu przez zamontowanie mniejszych bezpieczników. Dzięki temu niższe będą opłaty za użytkowanie energii, gdyż w czasie budowy stosowana jest taryfa o znacznie wyższych stawkach opłat stałych, zależnych od mocy przyłączeniowej a nie zużytej energii.

Przyłącza wodno - kanalizacyjne

Lokalne sieci wodociągowe i kanalizacyjne są najczęściej własnością gmin, a zarządzają nimi miejscowe zakłady komunalne. Podłączenie do tych instalacji odbywa się na warunkach określonych przez dostawcę, przy czym często pobierana jest opłata przyłączeniowa, która nie obejmuje wykonania samego przyłącza, a jest formą udziału w kosztach budowy całej sieci.

Zastępuje ona opłaty adiacenckie, jakie może nakładać gmina w związku z budową infrastruktury ze środków własnych. Opłata taka może być nawet rzędu równowartości 50% wzrostu wartości nieruchomości w wyniku rozbudowy, np. sieci wodociągowej lub kanalizacyjnej.

Ze względu na skomplikowany sposób określenia takiej opłaty, w praktyce opłaty za przyłącza wodno - kanalizacyjne są formą udziału mieszkańców w prowadzonych przez gminy inwestycjach rozbudowujących tę infrastrukturę, a w przypadku podłączeń do istniejącej już sieci pozyskują w ten sposób środki na nowe inwestycje.

Warto też wiedzieć, że jeśli zamierzamy korzystać w wody do podlewania ogrodu warto wystąpić z wnioskiem o założenie drugiego wodomierza na instalacji zraszającej. Zmniejszymy w ten sposób opłaty za zużycie wody, gdyż ta wykorzystana do podlewania nie będzie wliczana w ilość odprowadzanych ścieków.

Przyłącze gazowe

Zasady wykonywania przyłączy gazowych są podobne jak elektrycznych z tym, że nie ma obowiązku podłączenia się do istniejącej sieci. Zryczałtowana opłata za przyłączenie dotyczy krótkich odcinków (do 5 m) i powyżej tej odległości pobierane są dodatkowe opłaty za każdy metr długości wg stawek zależnych od warunków terenowych. Do właściciela domu należy zakup i ustawienie skrzynki pomiarowej oraz wykonanie instalacji doprowadzającej gaz do budynku oraz sieci wewnętrznej.

Alternatywnym rozwiązaniem dla przyłącza gazowego jest zainstalowanie zbiornika na gaz płynny. Jego instalacją, a także wszelkimi związanymi z tym formalnościami, zajmuje się najczęściej dostawca gazu, od którego dzierżawiony jest również sam zbiornik.