Porównanie 35 farb do ścian wewnętrznych

Aby remont czy wykańczanie domu zakończyć pełnym sukcesem, trzeba wybrać odpowiedni rodzaj farb. Są one coraz bardziej zróżnicowane pod względem cech i zastosowania. Teoretycznie wszystkie wnętrza można pomalować tym samym wyrobem, jednak nie warto tego robić. Tam, gdzie bardziej się brudzi lub panuje podwyższona wilgotność, lepiej użyć produktów o zwiększonej odporności na te czynniki.

Poza tym należy przyjrzeć się parametrom opisanym na opakowaniach - przede wszystkim klasie odporności na ścieranie, stopniowi połysku i zawartości lotnych związków organicznych.

Zobacz nasze porównanie: Porównanie 35 farb do ścian wewnętrznych

Dobieramy farby do wnętrz: odpowiednia farba do konkretnych pomieszczeń

Do malowania ścian i sufitów w pomieszczeniach stosuje się obecnie farby wodorozcieńczalne (czyli emulsyjne i dyspersyjne) - prawie bezzapachowe, przyjazne dla środowiska. Zależnie od typu spoiwa (żywice poliakrylowe, polichlorek lub polioctan winylu), wyróżniamy różne ich rodzaje - o rozmaitych właściwościach.

Najpowszechniej używane są wyroby akrylowe. Można nimi wykańczać wszystkie wnętrza. Są wydajne, łatwe do nakładania, dobrze kryją i szybko schną. Nie do końca sprawdzają się jednak w tzw. pomieszczeniach mokrych.

Odmianą farb akrylowych są lateksowe - nieco droższe, ale i trwalsze. W składzie mają większą ilość żywicy. Tworzą elastyczną powłokę, dobrze trzymającą się podłoża, odporną na uszkodzenia mechaniczne, ścieranie i wilgoć. Można ją wielokrotnie zmywać, a nawet szorować (co ma szczególne znaczenie w pokojach dzieci i w kuchni). Stosuje się je zatem przy zlewie, blacie - w miejscach zarezerwowanych niegdyś na płytki ceramiczne. Polecane są też do łazienek, pralni, przedpokoi, klatek schodowych - pomieszczeń narażonych na wilgoć i zabrudzenie.

Ściany w pokojach dzieci są szczególnie narażone na zabrudzenie, dlatego najlepiej używać tam farb o podwyższonej odporności na zanieczyszczenie i ścieranie. (fot. Magnat)

Produkty winylowe również nadają się do wnętrz, w których panuje duża wilgotność (łazienka, pralnia, kuchnia). Charakteryzują się łatwym rozprowadzaniem, świetnym kryciem, szybkim schnięciem i wysoką trwałością. Elastyczna powłoka mocno przylega do podłoża i jest odporna na uszkodzenia. Możemy usuwać z niej zabrudzenia, ale pamiętajmy, że silne szorowanie nie wchodzi w grę.

Nie zapominajmy, że podział farb ze względu na rodzaj spoiwa jest dosyć umowny, ponieważ bywa ono modyfikowane, urozmaicane. Producenci oferują też np. wyroby akrylowo-winylowe i akrylowo-lateksowe. Łączą one cechy obydwu typów.

Farbę w ciemnym kolorze zazwyczaj stosuje się na jednej lub dwóch ścianach w pomieszczeniu. (fot. Caparol)

Które parametry farb do wnętrz są najważniejsze?

• Klasa odporności na ścieranie

Dokonując wyboru farby, powinniśmy zapoznać się z jej kartą techniczną. Jedną z najistotniejszych informacji, które tam znajdziemy, jest odporność na ścieranie. Produkty przeznaczone do wnętrz mają pod tym względem kilka klas - od I do V. Według tej klasyfikacji, tylko farby klasy I i II wykazują wysoką odporność na szorowanie na mokro. W przypadku pozostałych, działanie takie prowadzi do mniejszych lub większych odbarwień i ubytków powłoki. I tak, klasa III to wyroby odporne na ścieranie na sucho, natomiast klasy IV i V - całkowicie nieodporne na ścieranie.

• Stopień połysku

To kolejny ważny parametr. Najczęściej spotyka się jego słowne określenie - głęboki mat, mat (satyna), połysk średni (półmat) oraz połysk. Niektórzy producenci stosują wyrażenie eggshell - oznacza ono farbę satynową, której matowość porównywana jest ze skorupką jajka. Warto pamiętać, że ostateczny wygląd powłoki zawsze zależy od rodzaju podłoża. Stopień połysku dobiera się także w przypadku odcieni z mieszalnika.

Najpopularniejsze i najbardziej uniwersalne są farby matowe. Łatwiej się nimi maluje, tuszują drobne nierówności i chropowatości ścian, są jednak mniej odporne na ścieranie. Ponadto, podczas usuwania z nich zabrudzeń, nietrudno doprowadzić do miejscowych wybłyszczeń, widocznych pod światło. Powłoki z połyskiem wydobywają natomiast głębię koloru oraz rozświetlają i powiększają pomieszczenia. Trudniej osadza się na nich brud, a ewentualne przecieranie nie grozi powstaniem wybłyszczeń. Im większy połysk, tym farba ma lepszą odporność mechaniczną.

Niestety, takie wyroby uwypuklają wszelkie niedoskonałości przegród - wymagają zatem gładkiej, równej powierzchni i fachowej ręki malarza.

• Zawartość LZO 

Na opakowaniach farb bądź u ich producentów szukajmy informacji na temat ilości lotnych związków organicznych. Są one szkodliwe zarówno dla naszego zdrowia, jak i dla środowiska, a uwalniają się do otoczenia latami. Ich maksymalne stężenie w farbach do wnętrz regulowane jest przepisami. Dlatego wyroby, które możemy kupić dziś, mają mniej intensywny zapach. W niektórych substancje te nie występują. Polecane są one szczególnie do domów alergików oraz do pokoi dzieci.

Warto stawiać na produkty hipoalergiczne (które nie mają w składzie substancji uczulających i nie powodują podrażnień), a także z certyfikatami i atestami, potwierdzającymi spełnianie zaostrzonych norm zdrowotnych i środowiskowych.

Próbki farb ułatwiają dobór właściwego odcienia. Najbardziej uniwersalne są jasne kolory, które powiększają i rozświetlają wnętrza. (fot. z lewej: Arsanit, z prawej: Caparol)

Specjalne rodzaje farb do wnętrz: dekoracyjne, strukturalne, magnetyczne, tablicowe

Wśród farb do wnętrz znajdziemy takie, które pozwalają osiągnąć oryginalne efekty - pomalowana ściana może przypominać powierzchnię drewna, kamienia, surowego betonu, metalu (w tym także pokrytego rdzą), aksamitu czy weluru. Są to tzw. farby dekoracyjne, zawierające różne cząsteczki - kwarc, dolomit, pył aluminiowy, łuski brokatowe, włókna celulozy, bawełny. Tworzą powłoki o niemal dowolnej strukturze. Stanowią jak gdyby opcję pośrednią między zwykłymi farbami i masami strukturalnymi. Używane są także w celu uzyskania głębokiego matu czy określonego połysku (złotego, miedzianego, srebrnego, brokatowego lub perłowego).

Dzięki farbom dekoracyjnym malowana powierzchnia nabiera wymiarowości. Ma określony połysk i fakturę. (fot. z lewej: Lakma, z prawej: Caparol)

Zamiast takich wyrobów możemy zastosować specjalny wosk, lakier albo bejcę - preparaty nakładane na ściany pomalowane standardowo. Mają one walory ozdobne i użytkowe. Nadają określony połysk, zwiększają głębię koloru, potęgują wrażenie przestrzenności oraz chronią powierzchnię przed osiadaniem kurzu i uszkodzeniami. Takie wykończenie sprawdzi się zatem przy blacie kuchennym, biurku dziecka albo w przedpokoju - wszędzie tam, gdzie nietrudno o zabrudzenie ściany. Ponadto zestawienie powierzchni matowej i błyszczącej może prezentować się bardzo efektownie.

Na już pomalowanej ścianie (zwłaszcza w pokoju dziecięcym) można też wykonać transparentną powłokę z brokatem lub hologramami (drobnymi, błyszczącymi elementami, np. w kształcie gwiazdek). Stopień połysku będzie zależał od ilości dodanych drobinek.

Ciekawe faktury uzyskamy przy zastosowaniu farb strukturalnych i narzędzi do fakturowania - wałków, gąbek, pędzli, szczotek, pac zębatych, kielni, grzebieni, rękawic. Ostateczny efekt będzie zależał od sposobu aplikowania masy, stopnia rozcieńczenia wodą, liczby warstw. Gęste produkty z reguły nanosi się pacą, a rzadsze pędzlem bądź wałkiem.

Jedną z popularnych technik jest tzw. przecierka - nakładanie rozcieńczonego wyrobu na warstwę bazową i przecieranie go wilgotnym pędzlem, gąbką lub zwiniętą szmatką. Szczotkowanie polega na aplikowaniu farby kolistymi ruchami za pomocą szczotki ryżowej, na wyschniętą powłokę bazową (w tym samym lub innym kolorze). Farby strukturalne nie wymagają wygładzania podłoża, usuwania jego niedoskonałości itd., ponieważ ostatecznie nie będą one widoczne.

Wyraziste powłoki dekoracyjne stosujmy jednak z umiarem, tylko na niektórych ścianach albo na ich fragmentach. W przeciwnym razie efekt może okazać się zbyt przytłaczający. Ponadto im wyraźniejsza faktura, tym łatwiej o osadzanie się kurzu - co jest niekorzystne szczególnie w domach alergików.

Określoną strukturę można też otrzymać, malując tapetę z włókna szklanego. Wyroby takie mają bowiem przetłoczenia w różnym kształcie. Farb o dobrej przyczepności i dużej sile krycia używa się również do wykańczania cegły czy okładziny kamiennej.

Ściany z cegły można wykańczać produktami o wysokiej sile krycia i przyczepności. (fot. Magnat)

Niektóre produkty nadają powierzchniom wyjątkowe właściwości, np. magnetyczne. Dzięki zawartości drobinek żelaza, powłoka przyciąga magnesy (można nimi przyczepiać karteczki albo lekkie ozdoby). Stosowana jest pod standardowe wyroby akrylowe czy lateksowe. Jeśli na wierzchu znajdzie się natomiast farba tablicowa - po ścianie będzie można dodatkowo pisać kredą. Tworzy ona bowiem matową powierzchnię o bardzo wysokiej odporności na zmywanie.

W pokojach dzieci można w ten sposób stworzyć miejsce aktywności twórczej, zaś w kuchni czy przedpokoju - na codzienne zapiski. Tzw. tablicówka dostępna jest w różnych kolorach, choć wielu architektów wybiera klasyczną czarną.

Farby fosforyzujące (fluorescencyjne) mają w składzie pigmenty absorbujące promienie świetlne. Używane są na ogół w pokojach dziecięcych - na wykończonych ścianach maluje się nimi rozmaite wzory czy napisy, które uwidaczniają się dopiero w ciemności.

Wielu producentów ma w ofercie tablicówkę, którą oprócz ścian można malować fronty szuflad, stoliki czy doniczki. (fot. Magnat)

Małgorzata Kolmus
fot. otwierająca: CIQ