Takie osłony są obecnie bardzo popularne, z co najmniej kilku powodów. Przede wszystkim są wytrzymałe, odporne na wilgoć, wysoką i niską temperaturę, czynniki atmosferyczne (słońce, wiatr, gradobicie), rozciąganie oraz uszkodzenia mechaniczne. Są też elastyczne (można je wyginać), lekkie, ich obróbka jest łatwa i nie trzeba budować pod nie masywnej konstrukcji, wystarczą podpory z drewna bądź z aluminium.
Płyty są przezroczyste, nie zacieniają więc przylegających do tarasu wnętrz, jednocześnie skutecznie chronią miejsce do wypoczynku przed deszczem. Ze względu na wysoką przepuszczalność światła, zadaszenia z poliwęglanu są tańszą alternatywą zadaszeń szklanych, których montaż jest trudniejszy. Ponadto mają znacznie większą od szkła odporność na uderzenia i znacznie mniejszą wagę i cenę.
Ponieważ płyty z poliwęglanu można dowolnie przycinać, formować i nawiercać, montuje się jest łatwo i szybko, uzyskując dowolny kształt dachu. Mogą być wykorzystywane jako osłony tarasów, drzwi wejściowych, pergoli, świetlików dachowych.
Producenci oferują płyty w kilku grubościach i formatach - jako przeźroczyste, mleczne, dymione i kolorowe. Standardowa wielkość wynosi od ok. 1 × 2 m do nawet 2 × 6 m. Zadaszeń z nich wykonanych nie trzeba konserwować, wystarczy wyczyścić je wodą z łagodnym środkiem myjącym.
Konstrukcję pod takie osłony najczęściej wznosi się z drewna. Przy projektowaniu uwzględnia się rodzaj i grubość płyt, bo od tych parametrów zależy długość, szerokość i nachylenie zadaszenia, optymalny rozstaw krokwi i ewentualna konieczność montowania dodatkowych podpór (łat). Bierze się pod uwagę też obciążenia, jakim będzie poddane zadaszenie. Taka kompleksowa analiza pozwala dopasować konstrukcję do materiału, uniknąć cięcia wyrobów na niestandardowe wymiary i generowania zbyt dużej ilości odpadów.
Słupy nośne wykonuje się z drewna litego albo klejonego. Na ogół są to rodzime gatunki iglaste lub egzotyczne. Typowy przekrój to 10 × 10 cm do 14 × 14 cm. Elementy powinny zostać oheblowane i zaimpregnowane oraz dodatkowo zabezpieczone lakierem bądź lakierobejcą (zabieg taki powtarza się co kilka lat). Podpory osadza się w uchwytach i mocuje śrubami, zakotwionymi wcześniej w betonowych stopach fundamentowych.
Łączy się je z tarasem za pomocą nierdzewnych mocowań. Części drewniane spaja się złączami ciesielskimi lub elementami metalowymi. Konstrukcja dachu może być samonośna albo z jednej strony przymocowana do ściany domu. Wówczas belkę, na której opierają się krokwie, przytwierdza się do budynku stalowymi kotwami. Nachylenie dachu powinno wynosić minimum 10°, aby swobodnie spływała z niego woda. Do gotowej konstrukcji montuje się zadaszenie.
Można zdecydować się też na kompletny system, obejmujący konstrukcję ramową z dwoma lub trzema słupkami podporowymi z profili aluminiowych, w których wsporniki i nóżki są indywidualnie regulowane. Nachylenie dachu można ustawić - w zakresie od 5 do 20°.
Profile aluminiowe mogą być lakierowane proszkowo na kolor biały bądź antracytowy. Takie daszki oferowane są w wielu wymiarach (np. 10 × 5 m), ale można także zamówić wykonanie zadaszenia wg indywidualnego projektu. Jako pokrycie stosuje się płyty z poliwęglanu lub akryl, szkło. Zintegrowana rynna deszczowa z odpływem wody po obu stronach podpór zapewnia szybkie odprowadzanie wody, a paski LED, mocowane w rowkach w krokwiach - oświetlenie.
Dowiedz się więcej o zadaszeniach z poliwęglanu ➡️ Zadaszenie z poliwęglanu - jakie mamy opcje?
Redakcja BD
Fot. otwierająca: GUTTA
Skomentuj
