Możliwość dbania o kondycję fizyczną, miły sposób spędzenia wolnego czasu oraz integracja rodzinna to korzyści płynące z zainstalowania wokół domu urządzeń, które pozwolą oddawać się sportowi i rekreacji.
W warunkach przydomowych możliwe są trzy podstawowe rodzaje sportu powszechnego i kultury fizycznej. Ze względu na wielość odmian na pierwszy plan wysuwają się tzw. gry małe. Ponadto warto stworzyć warunki do treningu pływackiego, gdyż ta dyscyplina jest szczególnie zalecana ze względów zdrowotnych. Każdy też powinien znaleźć miejsce na plac do ćwiczeń gimnastycznych, a nawet łyżwiarskich.
Nie należy przejmować się tym, że nie wystarcza nam przestrzeni na wytyczenie boisk odpowiadającym wiernie przepisom poszczególnych gier zespołowych. Nawet tzw. gry duże mają bowiem swoje odpowiedniki "mini", a zamiast klasycznego meczu koszykarskiego wystarczy rywalizacja wedle zasad streetballa.
Powinniśmy dążyć do uniwersalności naszych urządzeń sportowych. Na przykład ściana garażowa może stać się miejscem, w którym zainstalujemy nie tylko kosz, ale również przemienimy ją w ścianę wspinaczkową bądź do trenowania uderzeń tenisowych lub kopnięć piłkarskich.
Poniżej przedstawimy kilka pomysłów na to, aby tak zaaranżować nasze przydomowe otoczenie, żeby służyło maksymalnie różnorodnym formom rekreacji ruchowej. Przed przystąpieniem do aranżacji otoczenia należy przeprowadzić analizę następujących wartości: użytkowej, technicznej, kompozycyjnej i ekonomicznej.
|
| Sztuczna trawa jest odporna na odporna na deszcz i słońce (fot. taniedywany.pl) |
Piłka nożna, ręczna, siatkowa oraz koszykówka, rugby, ringo, dwa ognie, hokej na trawie, unihokej, badminton, tenis ziemny, a nawet krykiet - te wszystkie dyscypliny można trenować przy domu. Wystarczy tylko wygospodarować na ten cel odpowiedni plac.
Idealnie byłoby, gdybyśmy dysponowali na tyle dużą przestrzenią, abyśmy mogli przygotować boisko przy domu trawiaste bądź o naturalnej nawierzchni, nawet piaszczyste - do futbolu i siatkówki, a utwardzone bądź asfaltowe do koszykówki, piłki ręcznej czy tenisa ziemnego.
Praktycznie wszystkie nasze potrzeby zaspokoi jeden plac pokryty "sztuczną trawą", ale tego typu inwestycja jest dość kosztowna.
Bez względu na to, na jaki rodzaj nawierzchni postawiliśmy, trzeba zwrócić uwagę na to, jak nasza murawa poradzi sobie z deszczami. Warto zadbać o właściwy drenaż, z odprowadzeniem nadmiaru wody do studzienek chłonnych włącznie.
Komfort użytkowania podniesie nam oświetlenie placu gry. Wówczas będziemy mogli trenować nawet późnym wieczorem.
Boisko przy domu warto ogrodzić. Wystarczy zawiesić na granicy działki siatki o odpowiedniej wysokości (wskazane około trzech metrów), aby nie trzeba było biegać po piłkę, składając tym samym niezapowiedziane wizyty sąsiadom. Zadbajmy też o zabezpieczenie przed futbolówką naszych upraw ogrodniczych oraz okien.
Jeśli zdecydowaliśmy się na dwa boiska, to wskazane byłoby oddzielenie ich od siebie nasypem albo pasem zieleni, najlepiej żywopłotem, co pozwoli na obu równocześnie rozgrywać mecze.
Przy naszym placu gry należy znaleźć miejsce na ławki i stoliki. Złożymy na nich wygodnie sprzęt sportowy, posadzimy tam kibiców, a po zakończonej rozgrywce będzie to odpowiednie miejsce, aby o niej jeszcze podyskutować. Jeśli na stołach będą szachownice (optymalna ich wysokość 51 cm), to także miłośnicy królewskiej gry spędzą czas na świeżym powietrzu, oddając się swojej ulubionej rozrywce. W letnie dni wskazane jest osłonięcie tych miejsc parasolami.
Zawsze w porównaniu do klasycznych przepisów poszczególnych gier możemy proporcjonalnie do zmniejszenia boiska zredukować liczebność drużyn lub też grać na jedną bramkę bądź kosz. Także wymiary tych dwóch ostatnich powinny być dla nas umowne.
Zamiast bramki piłkarskiej o wysokości 2,44 i szerokości 7,32 metra, możemy poprzestać na bramce do piłki ręcznej, która mierzy dwa na trzy metry. Taka wielkość wystarczy nam także do hokeja na trawie, choć przepisy mówią tutaj o bramce nieco większej (2,14x3,66 m). Jedynie do unihokeja musimy postarać się o coś mniejszego, bo w tej grze obowiązują bramki 60x90 centymetrów.
Wysokość kosza uzależniamy od potrzeb i zaawansowania grających. Dla dzieci nawet dobrze go obniżyć na początek. Klasyczna wysokość kosza to 305 centymetrów. Powinien być osadzony na środku tablicy o wymiarach 120x180 cm. Zresztą, jeśli lubimy rzucać piłką do kosza, a nie mamy boiska, to wystarczy, że obręcz zainstalujemy na ścianie garażu lub domu pozbawionej okien, drzewie bądź słupie.
Jeśli zrezygnujemy z instalowania charakterystycznych, ale niezbyt pasujących do scenerii naszego ogrodu bramek do rugby (kształt litery H, szerokość 5,6, wysokość minimum 3,4 metra) i zdecydujemy się grać tylko na przyłożenia, to i na naszym boisku może zapachnieć atmosferą Pucharu Sześciu Narodów. Zresztą nie tylko w tej dyscyplinie warto w domowych warunkach stosować uproszczone reguły gry.
Jeśli chcemy poczuć się jak wicemistrzowie świata Raula Lozano, to zawieśmy siatkę na wysokości 243 centymetrów, bo tak nakazują reguły siatkarzom. To samo stanowią przepisy... ringo. Ale siatkarki przebijają piłkę na niższym pułapie, bo taśma wisi 224 cm nad ziemią. Gdy nie mamy siatki, wystarczy zwykły sznurek, który wykorzystujemy na przykład do... suszenia bielizny.
W badmintona, zwanego bardziej swojsko kometką, możemy zagrać na klasycznym polu 13,4x6,1 metra, z siatką na wysokości 1,5 metra.
Tenisiści uderzenia mogą trenować na siatce o wysokości 91,5 cm na jej środku i 1,06 m przy słupkach. Zresztą technikę można doskonalić także poza boiskiem. Wystarczy niewielki skrawek utwardzonego placu i uderzania piłką o ścianę, na której kredą wytyczamy wysokość siatki. Na takiej ścianie dzieci chętnie oddawać się również będą rozlicznym zabawom z piłkami.
Jacek Główczyński
Skomentuj
