WPC - kompozyt polimerowo-drzewny od Plastivan

Zaletą produktów wykonanych w tej technologii jest nie tylko atrakcyjny wygląd, ale przede wszystkim unikalne połączenie najlepszych cech, pochodzących z dwóch różnych materiałów. Tym samym więc WPC stają się coraz bardziej poważnym konkurentem zarówno dla przemysłu drzewnego jak i branży tworzyw sztucznych.

Do gatunku pierwszego należą kompozyty na bazie PVC (polichlorek winylu). PVC jest powszechnie używany w Polsce i znany również pod skrótami PCV oraz PCW ( PCW – to nazwa poprawna w wersji polskiej), które są popularną aczkolwiek niepoprawną formą. Polimer ten, ze względu na wysokie parametry fizyczne i mechaniczne, które wiążą się z dużą odpornością na działanie czynników zewnętrznych, wykorzystywany jest głównie w budownictwie, do produkcji wyrobów, które ze względu na swój użytkowy charakter, wymagają dużej wytrzymałości. Kompozyt na bazie PVC posiada wszystkie właściwości opisanego polimeru i dlatego też cieszy się rosnącym zainteresowaniem wśród europejskich producentów.

Największe jego atuty to:

• wysoka odporność na działanie czynników atmosferycznych, takich jak niskie i wysokie temperatury, wilgoć, promienie UV. Deski nie miękną i nie deformują się pod wpływem słońca, nie kruszeją z biegiem lat,
• wysoka klasa palności – klasa C,
• niska ścieralność i odporność na korozję chemiczna – pozwala zachować estetyczny wygląd i właściwości antypoślizgowe, nie potrzebują impregnacji i malowania, są łatwe i tanie w utrzymaniu,
• kompozyty na osnowie PVC są przyjazne środowisku i nadają się w 100% do recyklingu,
• atrakcyjny wygląd drewna, przy zachowaniu wszystkich właściwości polimerów.

Do gatunku drugiego zaliczamy kompozyty na bazie PP i HDPE (polipropylen i polietylen o podwyższonej gęstości). W tego typu kompozytach nasycenie składnikiem pozyskiwanym z drewna wynosi ponad 50%,co w praktyce nie sprzyja trwałości materiału i przyczynia się do pogorszenia parametrów wytrzymałościowych.

Produkcja odbywa się głownie na Dalekim Wschodzie, co jest kolejnym ograniczeniem kosztów, a co za tym idzie obniżeniem jakości. Kompozyt gatunku drugiego charakteryzuje się:

• brakiem odporności na niskie temperatury,
• niską klasą palności ,
• niską odpornością na obciążenia, zarysowania,
• brak odporności na działanie czynników atmosferycznych – kompozyt podatny jest na zmianę koloru, mięknie pod wpływem promieniowania słonecznego,
• zawartością metali ciężkich i brak atestu higienicznego- w procesie technologicznym stosowane są tańsze stabilizatory, na bazie cyny i ołowiu, naraża to użytkowników na kontakt z toksycznymi i rakotwórczymi substancjami.

Więcej na stronie firmy - link tutaj.

źródło i zdjęcie: Plastivan