Warto też pamiętać, że aplikacja warstwy izolacyjnej jest przeważnie ograniczona rozwiązaniami konstrukcyjnymi i założeniami projektowymi. Szczególnym przykładem ograniczeń jest adaptacja poddasza i związana z tym procesem izolacja termiczna dachu. Tutaj grubość pierwszej warstwy wełny mineralnej jest zawsze uzależniona od wysokości krokwi.
Grubość warstwy izolacji w zależności od rodzaju przegrody budynku
Do ścian działowych ze względu na parametry akustyczne i odporność ogniową wykorzystuje się wełny o grubości 5 cm, 7,5 cm i 10 cm.
Dla dachów, gdzie norma jest najbardziej rygorystyczna (współczynnik przenikania U nie większy niż 0,15 W/(m2K)), wykorzystuje się wełny o grubościach od 10 cm do 20 cm. Wełnę należy układać w dwóch warstwach, aby uniknąć mostków termicznych (np. takich jak krokiew więźby dachowej).
W takich sytuacjach łączna grubość wełny waha się od 25 cm do 35 cm. W przypadku budynku pasywnego wspomniane grubości mogą radykalnie wzrosnąć.
Ściany zewnętrzne mają mniejsze wymagania, jeśli chodzi o ich termoizolacyjność. Współczynnik U nie może być większy niż 0,20 W / m2K. Łączna grubość izolacji, która realizuje wymagania normowe, waha się w przedziale od 20 do 25 cm.
Ze względu na różne systemy mocowania okładziny zewnętrznej, może zaistnieć potrzeba, aby wełnę ułożyć w 2 warstwach, np. 15 cm i 10 cm.
źródło i zdjęcia: climowool