Hydroizolacja remontowanej łazienki krok po kroku

Czego dowiesz się z artykułu?

• W jakiej kolejności wykonać prace?
• Jak zainstalować wannę?
• Co brać pod uwagę przy montażu kabiny natryskowej lub brodzika w podłodze?
• Co trzeba wiedzieć o hydroizolacji podpłytkowej?
• Jak wykonać hydroizolację łazienki krok po kroku? (zdjęcia)

Ustalamy harmonogram prac

W pierwszej kolejności wymieniamy rury, przy czym powinniśmy wcześniej ustalić, w jakich miejscach zamontujemy wannę, brodzik, umywalkę czy sedes. Te przybory sanitarne warto kupić już na etapie prac instalacyjnych, co ułatwi wykonawcy dostosowanie wyprowadzeń rur do konkretnych urządzeń.

Przed ułożeniem płytek, glazury czy gresu, w miejscach szczególnie narażonych na zachlapanie (wokół wanny, brodzika), powinna być ułożona izolacja przeciwwilgociowa. Same okładziny nie są wodoszczelne, co może doprowadzić do zawilgocenia ściany w sąsiadującym z łazienką pomieszczeniu lub konstrukcji stropowej.

Również na podłodze trzeba ułożyć podpłytkową izolację wodoszczelną, zabezpieczającą pomieszczenie na niższej kondygnacji przed zalaniem.

Ostateczny montaż i podłączenie do instalacji przyborów sanitarnych przeprowadzamy po całkowitym wykończeniu ścian i podłóg łazienki.

Instalujemy wannę

W zależności od planowanej aranżacji łazienki, wannę można ustawić przy ścianie lub pośrodku pomieszczenia, uwzględniając miejsce odpływu podłączanego do kanalizacji.

Zamontowanie i obudowanie wanny musimy poprzedzić przygotowaniem miejsca. Na podłodze powinny być już ułożone płytki, a przed ich zamocowaniem należy zaizolować podkład płynną folią, chroniącą przed przenikaniem rozlanej wody pod warstwę posadzki (fugi nie są całkowicie szczelne, co może powodować zawilgocenie podłoża).

Miejsce pod instalację wanny musi być przygotowane - wykonana izolacja przeciwwilgociowa i położone płytki, fot. Sanplast.

Jeśli wannę umieszczamy przy ścianie, to w jej obrębie należy pokryć podłoże płynną folią przed ułożeniem glazury. Ściekająca po ścianie woda przenika bowiem przez fugi, co może doprowadzić do zawilgocenia muru, a w konsekwencji do rozwoju pleśni również w sąsiednim pomieszczeniu.

Przy bateriach wielootworowych, instalowanych na obrzeżu wanny, warto zamontować duże drzwiczki rewizyjne w ścianie do sąsiedniego pomieszczenia. Pozwolą one na łatwy dostęp do armatury w celu ewentualnych napraw, a także na umieszczenie naczynia, w którym będzie mogła gromadzić się woda ściekająca po wężu prysznica, jeśli nie jest chowany w specjalnej osłonie.

Najprostszy sposób na obudowanie przestrzeni podwannowej to zamontowanie gotowego panelu osłonowego, produkowanego do wielu modeli wanien. W razie potrzeby łatwo można go zdemontować, uzyskując wygodny dostęp do całej przestrzeni. Takie rozwiązanie jest szczególnie zalecane w wannach z hydromasażem, gdyż instalacja umieszczona pod nią, wymaga przeprowadzania okresowych zabiegów konserwacyjnych.

Stałą obudowę wanny możemy utworzyć na konstrukcji osłonowej, wykorzystując gotowy, styropianowy nośnik do wanien (dostępny do określonych modeli), obmurować ją lub zmontować stelaż z profili stalowych.

Obudowę wanny można wykonać, wykorzystując nośnik styropianowy, fot. Schedpol.

Jako dekoracyjne pokrycie wykorzystuje się płytki ceramiczne, mozaikę czy okładzinę z drewna egzotycznego. W obudowie należy pozostawić otwór rewizyjny w pobliżu syfonu - nawet, gdy umożliwia on czyszczenie "od góry" - co pozwoli na kontrolę przestrzeni pod wanną (np. umożliwi wykrycie przecieków) i przeprowadzenie ewentualnych napraw. Otwór rewizyjny z reguły zamyka się elementem okładziny obudowy (np. płytką ceramiczną), mocowaną na magnesach.

Kabina natryskowa czy brodzik w podłodze?

Alternatywnym rozwiązaniem będzie zainstalowanie kabiny prysznicowej lub utworzenie w podłodze płaskiego brodzika z odpływem punktowym bądź liniowym.

Wybierając kabinę, najlepiej zdecydować się na wersję pełnościenną. Dzięki temu uzyskamy dużą swobodę w zaplanowaniu jej ustawienia, a instalacja nie wymaga, np. przeprowadzenia rur w ścianie, wykonania naściennej izolacji podpłytowej, uszczelnień silikonem, który często pokrywa się pleśnią.

Wybierając kabinę prysznicową, najlepiej zdecydować się na wersję pełnościenną, fot. Sanplast.

Budowa natrysków z odpływem, umieszczonym bezpośrednio w podłodze, zyskuje na popularności, a producenci urządzeń sanitarnych oferują coraz to nowsze elementy wyposażenia.

Oprócz walorów estetycznych, to rozwiązanie ma również zalety użytkowe:

• zapewnia komfortowe wchodzenie pod natrysk,
• ułatwia utrzymanie łazienki w czystości,
• w razie awarii, np. pralki, zabezpiecza pozostałe pomieszczenia przed zalaniem.

W zależności od możliwości instalacyjnych i pracochłonności robót, natrysk można wykonać w kilku wariantach. Najprostsze rozwiązanie to montaż gotowego, płaskiego brodzika (akrylowego, z konglomeratu kamiennego bądź stali emaliowanej) w zagłębieniu podłogi.

Płaski brodzik jest montowany w zagłębieniu podłogi, fot. Sanplast.

Wygodnym rozwiązaniem jest również wykorzystanie gotowego panelu podpłytowego z ukształtowanym odpływem i uszczelnieniem. Bardziej pracochłonne będzie samodzielne uformowanie podłogi z odpowiednim spadkiem i pokrycie płytkami ceramicznymi. Jednak wykonanie brodzika podłogowego wymaga przeprowadzenia w warstwie podpodłogowej rury odpływowej i syfonu w bruździe instalacyjnej o głębokości 7-15 cm (w zależności od rodzaju użytych elementów) względem powierzchni podłogi.

Niezależnie od wybranego wariantu wykonania, konieczne jest staranne ułożenie wodochronnych izolacji podpłytkowych z użyciem płynnej folii i taśmy uszczelniającej.

Hydroizolacja podpłytkowa

Konieczność ułożenia izolacji pod okładzinami ceramicznymi dotyczy powierzchni narażonych na długotrwały kontakt z wodą i przy standardowym użytkowaniu obejmuje podłogę w łazience, pralni oraz ściany wokół otwartego natrysku czy wanny do wysokości odpowiadającej przynajmniej poziomowi zawieszenia prysznica.

Izolacje podpłytkowe ułożone na podłodze i ścianach muszą tworzyć ciągłą powłokę, co wymaga ułożenia dodatkowego uszczelnienia we wszelkich naroża w postaci specjalnej taśmy, gdzie łatwo mogą wystąpić pęknięcia.

Tradycyjne hydroizolacje z użyciem materiałów bitumicznych - papy, lepiku - uniemożliwiały bezpośrednie mocowanie na takim podłożu płytek ceramicznych i wymagały przykrycia ich warstwą tynku wzmocnionego zamocowaną mechanicznie siatką.

Obecnie standardowym materiałem do izolacji wodochronnej są różne odmiany płynnej folii - wodnej dyspersji polimerów z dodatkami. Umożliwiają one bezpośrednie przyklejanie okładzin, zapewniając szczelną i elastyczną powłokę. Te produkty mogą zawierać tzw. zbrojenie rozproszone w postaci włókien z tworzywa sztucznego, co zwiększa wytrzymałość pokrycia na podłożu "pracującym" pod wpływem zmian temperatury, np. na ogrzewaniu podłogowym.

Płynna folia, dzięki dużej elastyczności, ma zdolność do krycia rys o szerokości do 3-5 mm i powinna być nakładana na suchą, stabilną i odkurzoną powierzchnię betonową lub mocny tynk przy pomocy pędzla lub wałka dwukrotnie w odstępie czasu określonym w instrukcji aplikacji - najczęściej 2-3 godzin. W tym czasie nie może być narażona na zamoczenie.

Hydroizolacja łazienki krok po kroku

Krok 1. Zagruntowanie powierzchni ścian i podłóg specjalnym środkiem gruntującym przy pomocy miękkiego pędzla lub wałka, fot. Ceresit.

Krok 2. Zabezpieczenie taśmą uszczelniającą kątów, fot. Ceresit. 

Krok 3. Zabezpieczenie taśmą krawędzi ścian i podłóg oraz miejsc przebiegu rur, fot. Cersanit.

Krok 4. Pokrycie przyklejonych taśm płynną folią, fot. Ceresit.

Folia przeciwwilgociowa położona w miejscach przebiegu rur i na łączeniach ścian oraz podłogi, fot. Ceresit.

Krok 5. Nałożenie pierwszej warstwy płynnej folii na ściany...

...i na podłogę, fot. Ceresit.

Krok 6. Po upływie ok. 2-3 h jeszcze raz nakładamy płynną folię na ściany i podłogę w łazience, fot. Ceresit.

Producenci dopuszczają też nanoszenie płynnej folii na inne podłoża, np. płyty gipsowo-kartonowe, OSB, beton komórkowy czy cegły. W miejscach narażonych na pękanie, np. narożach, powinna być uformowana faseta, tworząca zaokrąglenia, a następnie wkleja się dodatkowo taśmę wzmacniającą. Zależnie od wymaganej odporności na przenikanie wody, powłoki mają grubość od 1-3 mm.

Autor: Redakcja BudujemyDom

Opracowanie: Martyna Nowak-Ciupa

fot. otwierająca: Ceresit