Kluczowe elementy podczas wykonywania muru z ociepleniem
Kluczowe elementy podczas wykonywania muru z ociepleniem
Mur jednowarstwowy z ociepleniem potocznie nazywany dwuwarstwowym jest najczęściej wykonywanym rodzajem ściany. Łączy w sobie konstrukcję nośną oraz oddzielną warstwę izolacji. Dzięki zastosowaniu ciepłych bloczków z betonu komórkowego oraz systemu do ociepleń uzyskujemy optymalne połączenie wytrzymałości z izolacyjnością termiczną. Zaletą tego typu rozwiązania jest podział kosztów, które można rozłożyć na kolejne etapy realizacji inwestycji. Pomimo popularności tego rozwiązania nadal często popełniane są błędy, które mogą przyczynić się do powstania mostków termicznych, zawilgoceń lub obniżenia trwałości ściany. W poniższym artykule opisano najważniejsze elementy, które decydują o trwałości tego rozwiązania.
Artykuł promocyjny
Data publikacji: 2025-06-06
Data aktualizacji: 2025-06-06
Dokładne przygotowanie dokumentacji projektowej jest kluczem przy realizacji murów z ociepleniem. To właśnie na tym etapie dobrze jest już podjąć decyzję o rodzaju ocieplenia np. styropian, wełna oraz potrzebnej grubości izolacji. Należy pamiętać, że zmiana grubości ocieplenia wpływa na szerokość ścian, detale związane np. z wykończeniem okapów i parapetów. Ważne, aby projektant przeprowadził obliczenia cieplno-wilgotnościowe. Różne materiały różnią się stopniem dyfuzji pary wodnej i właściwościami termicznymi, a nowe obliczenia i odpowiedni dobór rozwiązań zapobiegną w przyszłości kondensacji wilgoci w przegrodzie, a także ograniczy straty ciepła.
Wybór materiałów
W murze z ociepleniem, ważny jest również materiał konstrukcyjny, z którego będą wykonane mury. W konstrukcji ścian jest wiele miejsc, gdzie możemy popełnić błędy, a więc warto się zdecydować na materiał, który jest „odporny” na wszelkiego rodzaju niedociągnięcia na budowie. W przypadku murów wykonanych z ociepleniem znajdują się miejsca narażone na powstanie mostków termicznych jak np. attyki lub ściany szczytowe od góry, progi, parapety, czyli te, gdzie nie ma możliwości zachowania ciągłości izolacji o odpowiedniej grubości. To właśnie ze względu na te elementy warto zdecydować się na bloczki o dobrych właściwościach termoizolacyjnych, czyli beton komórkowy, który jest najcieplejszym materiałem konstrukcyjnym. Bloczki z betonu komórkowego mają bardzo istotną cechę tzn. są materiałem jednorodnym w swoim przekroju, są pełne, nie posiadają drążeń i otworów. Dzięki tej właściwości mają tą samą izolacyjność cieplną w każdym kierunku, nie tylko w poziomym.
W przypadku doboru rodzaju ocieplenia ważne jest zastosowanie systemowych rozwiązań, które ułatwią dobór odpowiednich wyrobów.
Murowanie ścian z betonu komórkowego (fot. Solbet)
Murowanie ścian zewnętrznych
Murowanie ścian z betonu komórkowego jest stosunkowo proste, pod warunkiem przestrzegania podstawowych zasad. Rozpoczynając budowę warto zapoznać się z instrukcją stosowania bloczków. Należy zwrócić uwagę na następujące elementy:
Hydroizolacja pozioma. Zabezpieczenie muru przed podciąganiem kapilarnym poprzez ułożenie hydroizolacji poziomej.
Pierwsza warstwa. Pierwszą warstwę bloczków należy wykonać na zaprawie cementowej (np. Solbet 0.5) - służy ona do wyrównania wszelkich nierówności fundamentu. Dobrze wypoziomowana pierwsza warstwa, umożliwi nam murowanie kolejnych warstw bloczków na zaprawie do cienkich spoin (np. Solbet 0.1 lub 0.2).
Pierwsze bloczki. Murowanie rozpoczynamy od narożników, po ich ułożeniu rozciągamy sznur murarski (zachowując poziom) i uzupełniamy warstwę. Dobrą praktyką jest układanie bloczków w narożnikach w taki sposób, aby pióra były skierowane na zewnątrz - przed układaniem ocieplenia wystające z płaszczyzny ściany pióra wystarczy zeszlifować, a uchwyty wypełnić.
Łączenie ścian konstrukcyjnych. W przypadku ścian z ociepleniem ściany wewnętrzne nośne przemurowuje się na całą grubość ściany zewnętrznej.
Atlas detali konstrukcyjnych SOLBET: Sposób połączenia ściany wewnętrznej ze ścianą zewnętrzną z ociepleniem.
Kontrola podczas murowania. Podczas murowania kontrolujemy pion i poziom ułożenia bloczków, wszelkie nierówności szlifujemy, a powstały pył zmiatamy. Ustawienie bloczka w murze koryguje się z wykorzystaniem młotka z gumowym obuchem.
Spoina pionowa. Łącząc bloczki w narożach i wszędzie tam, gdzie nie ma połączenia typu pióra- wpusty (elementy docinane) należy pamiętać o wypełnieniu spoiny pionowej zaprawą murarską.
Narożnik. W narożnikach zawsze należy ustawić dostawiany bloczek w taki sposób, aby powierzchnia czołowa z wpustami była skierowana do bocznej powierzchni wmurowanego bloczka.
Murowanie na zaprawę do cienkich spoin. Ze względu na dużą dokładność bloczków z betonu komórkowego, kolejne warstwy murujemy na zaprawie do cienkich spoin za pomocą kielni. Maksymalna grubość zaprawy nie powinna być większa niż 3 mm.
Przewiązanie murarskie. Podczas układania bloczków w kolejnych warstwach należy pamiętać o przewiązaniu murarskim. W przypadku elementów murowych Solbet, bloczki powinny mijać się w kolejnych warstwach o min. 10 cm.
Zbrojenie strefy podokiennej. Dobrą praktyką jest umieszczanie zbrojenia np. Murfor Compact w ostatniej warstwie pod oknem.
Przed przystąpieniem do ocieplenia murów
Prace związane z ociepleniem można rozpocząć dopiero po zakończeniu robót związanych z wykonaniem dachu, montażem okien i drzwi. Ważne jest, aby zawilgocone miejsca wyschły, a wszelkie prace mokre wykonywane wewnątrz budynku były zakończone z odpowiednim wyprzedzeniem, tak aby zapobiec powstawaniu nadmiernemu wzrostowi wilgoci w świeżo ocieplonych ścianach. Zarówno badania, jak i praktyka pokazuje, iż mur wykonany z betonu komórkowego jest mrozoodporny, a budynek może przetrwać zimę bez ocieplenia i tynku, pod warunkiem zabezpieczenia ścian przed spływająca wodą.
Zaciągnięcie kleju do zatopienia siatki (fot. Solbet)
Podczas wykonania izolacji termicznej należy zwrócić uwagę na następujące elementy:
Ocena i stan jakości podłoża. Podłoże powinno być czyste (bez kurzu i pyłu), suche, wolne od środków adhezyjnych stosowanych do zabezpieczania deskowania. Uchwyty montażowe (ew. wpusty w bloczkach) wypełnione zaprawą np. tynkarską, wyrównawczą z zachowaniem okresu karencji.
Pion i poziom wymurowanych ścian. Wymurowane ściany należy sprawdzić pod względem równości i gładkości za pomocą 2 m łaty. Sprawdza się pion i poziom, a wyniki należy porównać z wymaganiami norm związanych z konstrukcjami murowymi lub tynków zewnętrznych.
Przygotowanie zapraw klejowych. Należy zapoznać się ze sposobem przygotowania wyrobu i postępować zgodnie z instrukcją umieszczoną na worku.
Klejenie płyt izolacji termicznej do podłoża. Przy klejeniu płyt styropianowych należy stosować metodę obwodowo-punktową. Ze względu na różne właściwości zapraw, grubość zaprawy należy dobrać ze względu na rodzaj zastosowanych wyrobów. Ważne jest, aby nałożyć taka ilość zaprawy, aby pokrywała co najmniej 40% powierzchni płyty, a po jej dociśnięciu do muru 60%.
Układanie płyt. Płyty należy układać od dołu do góry z przesunięciem spoin pionowych o min. 15 cm, brzeg płyty powinien być dokładnie przyklejony do muru. W narożach płyty styropianowe należy układać na „mijankę”.
Spoiny pomiędzy płytami. Ważne, aby klej nie znajdował się na bocznych powierzchniach płyty. Niedopuszczalne jest wypełnianie ewentualnych szczelin zaprawą. Ubytki wypełnia się cienkimi paskami styropianu.
Krawędzie otworów. Błędem jest pokrywanie się krawędzi elementów budynku z krawędziami płyt termoizolacyjnych.
Mechaniczne mocowanie płyt. Liczba i rodzaj łączników powinna być określona w projekcie. Zakłada się, iż nie powinna być mniejsza niż 4 szt./m2 powierzchni elewacji, przy narożnikach wymaga się zwiększenie ich liczby.
Zbrojenie przy otworach. Przed nałożeniem warstwy zbrojonej należy dodatkowo zazbroić newralgiczne miejsca, takie jak naroża okien i drzwi.
Warstwa zbrojona. Nałożenie warstwy zbrojonej zgodnie z zaleceniami producenta zaprawy. Należy zwrócić uwagę na grubość zaprawy oraz sposób ułożenia siatki (należy ją układać na zakład - min. 10 cm).
Przygotowanie powierzchni przed nałożeniem wyprawy tynkarskiej. Na warstwę zbrojoną należy nałożyć grunt w zależności od rodzaju stosowanego tynku.
Przerwy technologiczne. Podczas montażu systemu ocieplenia ważne jest zachowanie przerw technologicznych, które pozwalają na odparowanie wilgoci i uzyskanie odpowiedniej wytrzymałości.
Prace związane z wykonaniem murów i ociepleniem należy wykonywać zgodnie z obowiązującymi normami oraz sztuką budowlaną przy odpowiednich warunkach atmosferycznych. Natomiast stosowanie systemowych rozwiązań SOLBET niesie za sobą szereg korzyści, wynikających z zaprojektowania wszystkich elementów (bloczków, nadproży, kształtek U, zapraw i chemii budowlanej) jako jednej, wzajemnie dopasowanej całości.