6-9 minut 
Systemy ocieplania i termorenowacji 
22 369 51 00 
Światowa 25 02-229 Warszawa 
Charakterystyczną dla domów - kostek konstrukcją był stropodach niewentylowany, składający się z płyty betonowej, na której układano żużel paleniskowy lub wióry z cementem jako termoizolację, wylewki betonowej i pokrycia z papy asfaltowej łączonej lepikiem.
Słabej jakości powłoka wierzchnia traciła swoje właściwości pod wpływem warunków atmosferycznych, a w znajdującej się pod nią warstwie ocieplenia wykraplała się para wodna. Na skutek parowania wilgoci często dochodziło do odrywania się zwietrzałej papy, którą trzeba ponownie przykleić lepikiem. Nie zapewniało to szczelności i ochrony cieplnej.
Wówczas bardzo rzadko lub w ogóle nie stosowano izolacji termicznej w postaci wełny mineralnej czy styropianu.
Jaką metodę renowacji wybrać?
Częstym rozwiązaniem jest wzniesienie ścian kolankowych i stworzenie tradycyjnego dachu jedno- lub dwuspadowego. Powstaje wtedy konstrukcja stropodachu wentylowanego, który ze względu na obecność bufora powietrznego i dodatkowej ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi uważa się za lepsze rozwiązanie pod względem termoizolacyjności i szczelności.
Nie zawsze jednak nośność stropodachu pozwala na tego rodzaju nadbudowę. Nie oznacza to jednak, że nie może spełniać wymogów związanych z ochroną cieplną i wodoszczelnością. Najprostszą i najbardziej sprawdzoną metodą modernizacji stropodachu pełnego jest stworzenie nowego układu paroizolacji, ocieplenia i izolacji przeciwdeszczowej, która jednocześnie pełni funkcję pokrycia dachu.
Dostępne dziś materiały hydro- i termoizolacyjne umożliwiają stworzenie bardzo dobrze ocieplonej przegrody, która może z nawiązką odpowiadać standardowi domów energooszczędnych.
Punktem wyjścia do efektywnej renowacji stropodachu jest zerwanie starego poszycia. Należy skuć wylewkę i usunąć stare materiały termoizolacyjne, które nie tylko nie zapewniają żadnej ochrony cieplnej, ale dodatkowo obciążają konstrukcję stropodachu. Spadek, który był zrobiony z betonu, można odtworzyć z wykorzystaniem lekkich klinów styropianowych.
Nowe pokrycie - warstwa po warstwie
Przed przystąpieniem do aplikacji kolejnych warstw nowego pokrycia trzeba najpierw starannie oczyścić i wyrównać strop, a następnie ułożyć paroizolację w formie membrany lub wysokoparoszczelnej papy. W przypadku zastosowania papy podłoże trzeba dodatkowo zagruntować.
Następnie na paroizolacji układa się płyty termoizolacyjne. Najlepszym rozwiązaniem będzie grafitowy styropian, taki jak np. Knauf Therm Expert Dach/Podłoga EPS 80 λ 31, gdyż cechuje się właściwościami termoizolacyjnymi na poziomie 0,031 W/mK.
Zgodnie z warunkami technicznymi na rok 2021 minimalny współczynnik przenikania ciepła dla dachów powinien wynosić maksymalnie 0,15 W/m2K, więc grubość tradycyjnego białego styropianu dachowego o parametrze 0,040 W/mK musiałaby wynosić 25-30 cm. Stosując materiał z domieszką grafitu wystarczy ułożyć warstwę o grubości 20 cm, aby uzyskać taki efekt.
Końcowym etapem jest ułożenie pokrycia wierzchniego stanowiącego jednocześnie warstwę wodoszczelną. Pokrycie można stworzyć przy wykorzystaniu pap asfaltowych modyfikowanych polimerami. W odróżnieniu od swoich poprzedników z lat 70., mają one odporność na wysokie i niskie temperatury i wolniej się starzeją. Należy je układać w systemie dwuwarstwowym. Jako pierwszą warstwę stosuje się papę podkładową, a w drugiej kolejności – termozgrzewalną z posypką.
Poradnik
źródło i zdjęcia: Knauf
