Oprócz ich negatywnego wpływu na estetykę powierzchni, mogą one także pogarszać pewne parametry betonu, jak np. wodoszczelność czy przenoszenie dźwięku. Do najczęstszych czynników decydujących o pojawianiu się niekontrolowanych spękań posadzek możemy zaliczyć:
- Błędy w rozmieszczeniu oraz wykonaniu dylatacji
Dylatacje powinny być nacinane zgodnie z przyjętą przez projektanta siatką dylatacji. Szczeliny dylatacyjne powinny ograniczać pola o powierzchni nie większej niż 36 m2, przy czym długość boku prostokąta nie powinna być większa niż 6 m. Jeśli na istniejącym podłożu betonowym istnieją dylatacje to należy je odwzorować na nowo wykonywanym podłożu. Należy pamiętać także, że dylatacje powinny być nacinane w odpowiednim czasie, tzn. tak wcześnie jak to możliwe, ale bez powodowania wyrywania kruszywa z posadzki. W zależności od warunków panujących w pomieszczeniu – temperatury, wilgotności, siły wiatru – orientacyjny czas nacinania szczelin dylatacyjnych wynosi od 8 do 48 godzin.
- Źle prowadzony proces zacierania
Proces zacierania powinien być rozpoczęty możliwie szybko. Przyjmuje się, że zacieranie mechaniczne lica posadzki może nastąpić w momencie, gdy można wejść na posadzkę nie pozostawiając na niej wyraźnych śladów. Niedopuszczalne jest np. posypywanie powierzchni posadzki cementem albo skrapianie jej wodą i późniejsze prowadzenie procesu zacierania.
- Niewłaściwie zaprojektowana mieszanka betonowa
Prawidłowo zaprojektowany beton powinien charakteryzować się jak najniższym skurczem. Często popełnianym błędem jest nadmierna zawartość wody w mieszance betonowej. Podczas opracowywania recepty na beton posadzkowy przyjmuje się stosunek wodno-cementowy poniżej 0,55 przy zawartości cementu nie większej niż 350 kg/m3. Stosowane kruszywo powinno być wolne od zanieczyszczeń materiałem organicznym oraz minerałami ilastymi. Zaprojektowany beton powinien charakteryzować się odpowiednią wytrzymałością na ściskanie i zginanie, która zapewni przenoszenie obciążeń statycznych jak i dynamicznych.
- Błędna pielęgnacja posadzki
Możemy wyróżnić dwie podstawowe metody pielęgnacji – mokrą, oraz z zastosowaniem powłoki w postaci folii lub preparatów powłokotwórczych. Ta pierwsza jest zalecana zwłaszcza dla betonów o niskim W/C (<0,5). Ważne jest aby rozpocząć pielęgnację możliwie wcześnie – począwszy od chwili gdy powierzchnia betonu nie jest już podatna na zniszczenie i utrzymać stan ciągłego kontaktu z wodą przez minimum 7 dni. Jeżeli zapewnienie takich warunków nie jest możliwe, dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie powłok.
- Zbyt duże obciążenia użytkowe
Zdarza się również, że pękanie posadzki spowodowane jest niewłaściwym doborem grubości nawierzchni do przewidywanych obciążeń użytkowych. Te mogą być zbyt duże w stosunku do projektu lub eksploatacja betonu rozpoczęta jest zbyt wcześnie, zanim uzyska on odpowiednią wytrzymałość.
Źródło: Lafarge
Więcej