W ten sposób powstają po kolei wszystkie części składowe konstrukcji dachu. Technologia łączenia płytkami pozwala uzyskać dowolne kształty wiązarów. Na podstawie dokumentacji cięć uzyskanej z programu wycina się na precyzyjnej pile poprzecznej poszczególne elementy wiązarów. Do ich produkcji używa się wyłącznie tarcicy suszonej komorowo. Tak przygotowany materiał jest bardziej odporny na owady, grzyby i pleśnie, a zamocowane do konstrukcji więźby płyty kartonowo-gipsowe nie pękają i nie powstają szczeliny.
Do łączenia wiązarów z litego drewna stosuje się ocynkowane lub nierdzewne blachy z wytłoczonymi z jednej strony kolcami - tzw. płytki kolczaste. Konstrukcje z ich zastosowaniem stały się w ciągu ostatnich dwudziestu lat najpopularniejszą metodą wznoszenia więźby dachowej we Francji, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Szwecji, Czechach i wielu innych krajach. Płytki Mitek posiadają atesty polskiego Instytutu Techniki Budowlanej.
Montaż zestawu gotowych wiązarów w całą konstrukcję dachu. Wiązary pasowane w szablonach gwarantują równe połacie dachowe. Wiązary mogą mieć rozpiętość do 30 m bez podpory.
Główne dziedziny zastosowania technologii konstrukcji z płytami kolczastymi:
- budownictwo mieszkaniowe (domy z poddaszami mieszkalnymi i nieużytkowymi),
- nadbudowa na płaskich dachach,
- supermarkety (ALDI, LIDL), hale hurtowni, centrów i pasaży handlowych,
- obiekty sportowe (sale gimnastyczne, zadaszenia kortów tenisowych, widowni, siłowni i strzelnic),
- budynki rolnicze (fermy drobiu, stajnie, stodoły, wiaty, ujeżdżalnie koni),
- obiekty przemysłowe (hale produkcyjne, magazynowe, rampy).
System prefabrykacji pozwala produkować cały szereg typów wiązarów. Najczęściej spotyka się kilkanaście podstawowych rodzajów lecz ich kształt jest praktycznie dowolny.
Po zaprojektowaniu i wyliczeniu projektu piły obrotowe wycinają elementy zgodnie z dokumentacją produkcyjną (tzw. "listą cięć" generowaną przez program TrussCon). Tarcza piły jest ustawiana pod właściwym kątem w sposób automatyczny. Niektóre modele posiadają również możliwość jej pochylania. W najnowocześniejszych modelach pił, lista cięć może być przesyłana modemem z biura konstrukcyjnego bezpośrednio do komputera maszyny. Transmitowany plik zawiera liczbę poszczególnych elementów i komendy sterujące dla tarczy (pod jakim kątem winna się obrócić i pochylić) oraz dla zderzaków oporowych (jak długi ma być element). Linia piły mogą być rozbudowywana o głowice frezujące, prasy do łączenia elementów na długość, automatyczne sztaplarki itp.
Kolejnym elementem jest połączenie elementów płytkami kolczastymi za pomocą pras. Stanowisko technologiczne prasowania składa się z:
- głowicy prasującej, o nacisku 18-50 ton, zawieszonej na suwnicy lub ramieniu (mocowanym do ściany hali lub wolnostojącej kolumny),
- zestawu stolików stojących na podłodze stalowej (właściwa pozycja stolików jest utrzymywana dzięki magnesom lub elektromagnesom, w jakie są wyposażone).
W miejsca dokładnie określone dokumentacją produkcyjną są ustawiane wyspecyfikowane płytki (kolcami do wewnątrz) i tak przygotowane węzły są zaciskane głowicą prasującą. Szablony dociskowe na stolikach zapewniają dokładność i powtarzalność wymiarów wytwarzanych wiązarów.
Kolejnym etapem jest montaż wszystkich elementów konstrukcji w całość - na obiekcie. Montaż dokonuje się w oparciu o plan, wykonywany przez program. W zależności od ciężaru wiązarów, wysokości budynków, możliwości dojazdu itp. montuje się konstrukcję ręcznie lub z użyciem dźwigu. Typową więźbę na domu jednorodzinnym montuje się z reguły w ciągu 1 dnia.
Wymiary poszczególnych elementów konstrukcji mogą uniemożliwiać ich transport lub też wymagać specjalistycznych środków przewozu, co pociągać może za sobą wysokie koszty. Z tych względów system prefabrykacji przewiduje podział wiązarów.
źródło i zdjęcie: Eraga