Grzejniki aluminiowe

(fot. Fondital)

Spotyka się drabinki z rur aluminiowych z blachami konwekcyjnymi z tego metalu. Wloty i wyloty powietrza profiluje się zwykle tak, aby oddawanie ciepła odbywało się jak najwydajniej.

 

Specjalnego typu konwektory, zaopatrzone w ochronę przeciwbryzgową, nie dopuszczającą wody do środka urządzenia, są przeznaczone do używania w łazience.

 

Szczególne właściwości aluminium pozwalają nadawać kolor nie tylko przez lakierowanie, ale także przez proces elektrochemiczny zwany anodowaniem lub eloksalacją – czyli elektrolitycznym utlenianiem (oksydowaniem) aluminium.

 

Aluminium charakteryzuje doskonałe przewodnictwo cieplne i wysoka odporność na korozję. Nie ma więc szczególnych ograniczeń co do typu instalacji, w jakich mogą pracować grzejniki aluminiowe.

 

Moduły są skręcane, wolne od zanieczyszczeń wewnętrznych. Mają też wąskie kanały. Stąd ich mała pojemność wodna. Dzięki niej grzejniki aluminiowe dobrze współpracują z układami dynamicznymi, zautomatyzowanymi. Odlewane mają pojemność wodną większą i niższe opory przepływu. Podobnie więc, jak żeliwne, nadają się do instalacji z grawitacyjnym obiegiem wody. Maksymalne ciśnienie robocze 0,6 MPa, temperatura wody 95°C.

 

Wadą grzejników aluminiowych jest mała wytrzymałość mechaniczna. Łatwo, np. przez kilkakrotne rozłączanie i ponowne łączenie modułów, doprowadzić do uszkodzeń i rozszczelnienia. Na uszkodzenia jest też narażone ożebrowanie.