Podłoga drewniana: modne wzory, trwałość i pułapki. Czego się wystrzegać?

W trakcie szukania materiałów na posadzkę, najczęściej bierzemy pod uwagę względy estetyczne, funkcjonalne i finansowe, bo chcemy, by było nie tylko ładnie, ale przede wszystkim praktycznie i na naszą kieszeń. To zwykle kończy się kompromisem między marzeniami a rzeczywistością.

Nie ma podłogi idealnej, która dobrze sprawdzi się wszędzie i w każdych warunkach. Nie można też zakładać, że im więcej zapłacimy, tym wzrośnie szansa na to, że osiągniemy zamierzony efekt. Każdą podłogę trzeba dopasować do stylu domu, prawidłowo ułożyć, a potem o nią właściwie dbać.

Aby jak najdłużej pozostawała bez zarysowań, wgnieceń, wybrzuszeń od wody i przebarwień, trzeba odpowiednio z niej korzystać. Coraz częściej zwracamy uwagę na to, czy łatwo jest ją ułożyć i czy nadaje się do zastosowania w domu z ogrzewaniem podłogowym. Są materiały, na które moda nie przemija i takie, na które moda nastaje. Co dzisiaj jest popularne i co oferują sprzedawcy?

Posadzka drewniana

Nadal bardzo chętnie wybierana, bo piękna, naturalna i ponadczasowa, ale tylko wtedy, gdy wybierzemy odpowiedni gatunek drewna, właściwie sezonowany. Za twarde i stabilne uchodzą przede wszystkim dąb i odmiany drewna egzotycznego. I o ile tu nie ma problemu z oceną, o tyle dla laika trudne może okazać się sprawdzenie, czy drewno w trakcie produkcji poddane było właściwym procesom. Dlatego trzeba zdać się na renomowaną firmę handlową lub stolarnię z długą tradycją, a unikać nietypowych i niepowtarzalnych okazji, w których cena jest wyjątkowo kusząca.

Jeżeli mamy małe dzieci albo sporego psa - musimy się liczyć z tym, że na drewnianej podłodze po pewnym czasie mogą pojawić się zarysowania. Ale te w znacznej mierze wynikają ze sposobu wykończenia i jakości powłok ochronnych - lakierów, olejów lub wosków. Codzienne ślady użytkowania mniej rzucają się w oczy, gdy posadzka jest olejowana, szczotkowana i ma jasny odcień.

To, czy finalnie podłoga nam się spodoba i czy osiągniemy odpowiedni efekt wizualny, nie zależy wyłącznie od gatunku drewna, jego koloru, usłojenia, lecz przede wszystkim od klasy drewna (pamiętajmy, że w ten sposób nie oceniamy walorów użytkowych). Niestety, nie ma jednej, powszechnie stosowanej klasyfikacji. Zwykle klasa pierwsza to elementy tylko z bardzo małymi sękami, o jednolitym usłojeniu i barwie.

Natomiast drewno klasy drugiej i trzeciej ma coraz większe sęki, zaburzenia usłojenia, niejednolitą barwę. Piękno podłogi drewnianej zależy też od sposobu jej ułożenia. Tę decyzję często zostawiamy fachowcom albo podejmujemy na szybko, w ostatnim momencie, nie zwracając uwagi na to, jakiej wielkości jest pomieszczenie, w jaką stronę i pod jakim kątem wpada do niego światło. A przecież odpowiednio ułożona podłoga optycznie powiększa lub zmniejsza przestrzeń. Warto również potraktować kwestię doboru wykończenia posadzki całościowo i wyobrazić sobie, jak wybrany wzór będzie wyglądał pomiędzy pomieszczeniami.

Decyzja o wyborze posadzki drewnianej to dopiero połowa sukcesu. Druga połowa to rozstrzygnięcie, czy najbardziej podoba nam się klasyczny parkiet, mozaika z drobnych i cienkich deszczułek, czy może tzw. deski warstwowe.

Klasyczne parkiety z litego drewna są stosunkowo drogie. Ponadto po ułożeniu trzeba je wycyklinować i zabezpieczyć - a cały proces jest nie tyle skomplikowany, ile dosyć czasochłonny. Dużo prościej jest wybrać fabrycznie wykończone deski warstwowe (zbudowane z dwóch lub trzech warstw), bardziej stabilne od litych. Jeżeli chcemy, aby podłoga z takich elementów była trwała, zwróćmy uwagę, jakiej grubość jest najlepsza jakościowo część wierzchnia.

Na ogół ma ona 3-6 mm. Te informacje bez problemu znajdziemy w każdym opisie. Od grubości warstwy wierzchniej zależy, ile razy podłogę będziemy mogli odnawiać (tego typu czynności wykonuje się co 15-20 lat). Deski warstwowe są rekomendowane przez sprzedawców jako produkt, który można zastosować na ogrzewaniu podłogowym, w odróżnieniu od desek w całości drewnianych. Jednak trzeba tu zastrzec, że chociaż deski warstwowe na takiej podłodze się nie wypaczą, to i tak nie będą zbyt dobrze przewodzić ciepła. Wynika to po prostu z izolacyjnych właściwości tego surowca.

W sprzedaży są też drewniane podłogi warstwowe nazywane hybrydowymi. Hybryda w tym wypadku polega na tym, że drewniana jest tylko warstwa zewnętrzna - bardzo cienka, wykonana z forniru o grubości ok. 1 mm. Pod nią znajduje się kompozyt z materiału mineralnego (tzw. rdzeń mineralny). Taki materiał jest mało wrażliwy na wilgoć (okresowe zawilgocenie) i dobrze przewodzi ciepło, niemal nie kurczy się i nie rozszerza od zmian wilgotności i temperatury.

A co jest modne? I parkiet, i deski o ponadstandardowej szerokości, z wyraźnie zaznaczonymi krawędziami, czterostronnie fazowane (łatwiej wymienić pojedynczy element) i szczotkowane, czyli specjalnie postarzane. Warto odwiedzić sklep stacjonarny, by ocenić, jak dany gatunek drewna faktycznie wygląda, dotknąć deski szczotkowanej, zobaczyć frezowanie. Ekrany czasami zakłamują rzeczywistość, a sprzedawcy umieszczają w opisach najładniejsze zdjęcia, pod którymi małym drukiem podają informację o tym, że to tylko wersja poglądowa i kupiony produkt może się od niej znacznie różnić.

Producenci oferują drewniane podłogi w różnych cenach, podkreślając, że najdroższe są te o regularnym usłojeniu i jednolitym zbliżonym kolorze. Ceny podłogi drewnianej są zróżnicowane i zaczynają się od 150-200 zł za m2. Jeżeli znajdziemy produkt w promocyjnej, niebywale niskiej cenie, powinniśmy zachować rozwagę - być może drewno było krótko i niewłaściwie sezonowane, a użyty materiał zabezpieczający warstwę wierzchnią tani. Na ostateczny koszt wpływa też sposób ułożenia - na jodełkę wykorzystamy o 15% więcej materiału niż na klasyczne deski poukładane równolegle (wystarczy dokupić ok. 5%).