Wykonanie tarasu drewnianego

Konstrukcja tarasu drewnianego wymaga wylania płyty lub wykonania punktowych podpór betonowych - one będą zdecydowanie tańsze. Można je wylać z betonu klasy C12/15 lub wymurować z bloczków fundamentowych. Powinny być zagłębione w grunt na głębokość min. 50 cm i mogą mieć przekrój np. 20 × 20 cm.

Ich rozmieszczenie uwarunkowane jest pozostałymi elementami konstrukcji. Im gęściej rozmieścimy podpory, tym mniejszy może być przekrój legarów podtrzymujących pokrycie tarasu. Z kolei mniejszy rozstaw legarów, umożliwia ułożenie cieńszych desek tarasowych.

Najczęściej podpory fundamentowe rozmieszcza się w odległości co 1 lub 1,5 m. Na nich montuje się legary (drewniane belki) - bardzo ważne jest, by nie stykały się one z powierzchnią betonu, gdyż ulegną wtedy zawilgoceniu. Do ich odizolowania używa się pasków papy, ułożonych na słupkach. Belki legarów mocuje się specjalnymi kotwami (osadzonymi w podporach w trakcie wylewania betonu) lub kątownikami stalowymi.

Jeśli taras znajduje się sporo powyżej powierzchni terenu, nie musimy usuwać spod niego warstwy humusu. Przy konstrukcjach nisko usytuowanych zaleca się splantowanie roślinności, położenie maty ogrodniczej, zapobiegającej przerastaniu chwastów oraz wysypanie na nią cienkiej warstwy żwiru - w celu jej dociśnięcia (fot. Palisander-tarasy)

Następnie przystępujemy do montażu nawierzchni z tarasowych desek drewnianych, które łączy się z legarami wkrętami ze stali nierdzewnej lub fosfatowymi (zwykła koroduje i powoduje powstawanie brzydkich, rdzawych plam na powierzchni desek) lub łącznikami typu click (w ich przypadku stosuje się deski tarasowe z boczną fazą, których nie trzeba przewiercać - są one tylko zapinane na łącznikach).

Odstęp pomiędzy deskami tarasowymi powinien wynosić 1-2 cm. Jeśli zostaną dokładnie spasowane, poszycie może popękać (deski spęcznieją pod wpływem wody) oraz utrudniona będzie cyrkulacja powietrza pod spodem, co naraża je na zawilgocenie. Z kolei maksymalna, zalecana szerokość desek to 15 cm - szersze łatwiej się wypaczą. Najlepsze są elementy ryflowane, czyli z wzdłużnymi rowkami na powierzchni desek - zapobiegają one poślizgnięciu się i łatwiej spływa z nich woda.

Redaktor: Monika Dąbrowska
Na schemacie otwierającym: Przykład konstrukcji tarasu drewnianego na podporach betonowych i legarach