Tradycyjne posadowienie budynku

Monolityczne ławy fundamentowe

To zwykle konstrukcje z betonu towarowego C12/15 (dawniej B–15) lub C16/20 (dawniej B–20) zbrojone np. 4 stalowymi prętami (gatunku St0, St3, 34GS) średnicy 12 mm, powiązanymi strzemionami średnicy 6 mm, w odstępach co 30 cm. Ławy najczęściej mają przekrój prostokąta o wysokości 30–50 cm i szerokości 40–100 cm. W domach jednorodzinnych usytuowane są głównie pod ścianami nośnymi budynku, czyli zewnętrznymi i niektórymi wewnętrznymi np. wydzielającymi klatkę schodową lub stanowiącymi oparcie dla belek stropowych. Oczywiście wymiary ław, głębokość posadowienia budynku, rodzaj betonu i stali dobiera projektant w zależności od nośności gruntu, strefy klimatycznej, poziomu wody gruntowej, liczby kondygnacji itd.

Murowane ławy fundamentowe

To konstrukcje obecnie już rzadko wykonywane głównie z powodu dużej pracochłonności. Dawniej murowano je z kamieni lub pełnej cegły ceramicznej. Materiały te były tanie i powszechnie dostępne. Przy tym cechowała je duża wytrzymałość, mrozoodporność i mała nasiąkliwość. Spełniały więc podstawowe kryteria dla konstrukcji zagłębionych w gruncie. Jednak obecnie do tego celu używa się niemal wyłącznie pełnych bloczków betonowych o wym. 14 x 25 x 38 cm. Buduje się z nich znacznie szybciej.

Ławy z bloczków betonowych najczęściej mają szerokość 64 cm. Muruje się je z 2 lub 3 warstw, stosując zaprawę cementową M3, M5 lub M8 i zasady wiązania pospolitego (przesunięcie elementów o ½ długości). Oczywiście ławy muruje się na podkładzie z chudego betonu grubości min. 5 cm.

Ławy i ściany fundamentowe z pustaków zasypowych

To konstrukcje przeznaczone głównie dla inwestorów wznoszących domy sposobem gospodarczym. Betonowe pustaki o 2–3 dużych otworach mają szerokość 20, 25 lub 30 cm, wysokość 20 lub 25 cm i długość 40, 50 lub 60 cm. Układa się je na sucho (gdy mają profi lowane krawędzie) lub muruje, pamiętając o przesunięciu następnej warstwy o połowę długości elementu.

Ławy wykonuje się z jednej lub dwóch warstw pustaków na podłożu z chudego betonu. Na spodzie i wierzchu ławy fundamentowej układa się zbrojenie z dwóch prętów średnicy 12 mm ze stali gładkiej lub żebrowanej powiązane strzemionami średnicy 6 mm wygiętymi na kształt litery C lub S (w rozstawie co 30 cm). Następnie otwory w pustakach wypełnia się mieszanką betonową klasy C12/15 lub C16/20 (w ścianach często keramzytobetonem).

Ściany fundamentowe

W domach bez piwnic to najczęściej przegrody dwu- lub trójwarstwowe, w których element nośny to zwykle mur grubości 20–51 cm i wysokości 50–150 cm (zależy od poziomu posadowienia budynku). Może być wykonany z różnych materiałów, jednak najkorzystniejsze jest użycie bloczków betonowych, pustaków zasypowych. Ściany fundamentowe należy ocieplić materiałem odpornym na zawilgocenie, gnicie, działanie grzybów i pleśni, odpornym na uszkodzenia mechaniczne.

Do tego celu najlepiej nadaje się polistyren ekstrudowany (ewentualnie styropian) o ciężarze min. 20 kg/m³. Układając go od strony zewnętrznej, unika się mostka termicznego na styku z zewnętrzną ścianą parteru. Zalecana grubość termoizolacji to około 15 cm U<0,20 W/(m2K). Spełnia ona wymagania stawiane nowoczesnym budynkom jednorodzinnym. Integralną częścią ścian fundamentowych jest oczywiście warstwa hydroizolacji pionowej, która może być układana na murze lub lepiej na warstwie termoizolacyjnej.

Podłoga na gruncie

Podłoga na gruncie - to element budynku, który warto wykonać przed murowaniem ścian zewnętrznych. Dzięki temu uzyska się sporo cennej, bo równej i utwardzonej powierzchni roboczej, transportowej, magazynowej itp. Wzrośnie również bezpieczeństwo wykonywania kolejnych prac.

Podłoga na gruncie zwykle składa się z następujących warstw: tzw. podbudowy z zagęszczonego mechanicznie żwiru lub piasku (grubości 15–30 cm), betonowej płyty nośnej grubości min. 10 cm (najczęściej zbrojonej siatkami z cienkich prętów), izolacji przeciwwilgociowej z folii hydroizolacyjnej lub papy asfaltowej, izolacji termicznej z polistyrenu ekstrudowanego lub styropianu (grubości min. 10 cm), tzw. szlichty, czyli podkładu z betonu grubości 4–7 cm (często ze zbrojeniem), posadzki z materiałów dostosowanych do przeznaczenia i wystroju pomieszczenia. W zależności od projektu kolejność warstw może być różna.

Ważne jest jednak, aby prace przerwać po wykonaniu płyty lub szlichty betonowej. Dzięki temu warstwy izolacyjne nie ulegną zniszczeniu w trakcie wykonywania kolejnych robót.

źródło: Redakcja