Dom z tradycyjną bryłą i nowoczesnymi instalacjami

Kiedy zmieniali mieszkanie w czteropoziomowym segmencie w miejskiej zabudowie szeregowej na jednorodzinny dom pod miastem, Hani i Andrzejowi najbardziej zależało na stworzeniu prawdziwie wygodnej i rodzinnej siedziby na lata. Takiej, w której dobrze czują się dorośli, dzieci i wnuki, do której chętnie przyjeżdżają znajomi. Właśnie dlatego kupili dużą zadrzewioną posesję, położoną w luźno zabudowanej i cichej okolicy, a potem postawili na niej dom z tradycyjną bryłą. Pragnęli przestronnego salonu z antresolą i dużego zadaszonego tarasu. Te i inne życzenia spełnił zaprzyjaźniony architekt.

Właściciele poprosili architekta o zaprojektowanie jasnych pomieszczeń, dlatego oprócz dużych okien dachowych zastosował wielkie okna pionowe. W salonie ustawił je z trzech stron, co daje efekt ogrodu zimowego. Andrzej wybrał certyfikowane antywłamaniowe okna z drewnianymi ramami.

Zamiast czteropiętrowej szeregówki

Powodem do wyprowadzki z miasta był głównie coraz większy ruch, hałas i zaludnienie na i wokół osiedla – po kilku latach trudno było nazywać to miejsce zaciszną "sypialnią". Korzystanie z czteropiętrowego modułu szeregówki z biegiem lat również mocno dało się we znaki. Segment o szerokości zaledwie 6 m nie zapewniał rodzinie poczucia intymności - na przykład kiedy chciała przyjąć gości na tarasie, umawiała się z sąsiadami, żeby w tym samym czasie nie organizowali u siebie identycznego spotkania przy grillu. Inaczej w spotkaniu przeszkadzały rozmowy i dym. Pojawiły się jeszcze inne uciążliwości.

Do zadrzewionej działki właściciele dopasowali dom z tradycyjną, dwukondygnacyjną bryłą. Na frontowej ścianie architekt zaprojektował ukośne wejście, wykuszowe okno, gzymsy i obramowania. Płytka wnęka z łukiem początkowo była wykończona tynkiem akrylowym, ale artysta malarz pomalował ją dekoracyjnie farbami fasadowymi, eksponując inicjały właścicieli.

Budynek wzniesiono metodą murów dwuwarstwowych z ceramiki poryzowanej ocieplonej styropianem, a właściciele wykończyli go - trwałymi i solidnymi materiałami - ceramiczną dachówką, blachą cynkowo-tytanową, okładziną klinkierową, a w pomieszczeniach - marmurem, gresem, kutą stalą, drewnem.

- Nie narzekaliśmy na brak pomieszczeń, bo segment miał powierzchnię 230 m2, tylko na konieczność chodzenia po schodach między kondygnacją -1, przez parter, na piętro i poddasze - opowiada Hania. - Zaczęliśmy zazdrościć znajomym, do których często jeździliśmy w niedzielę z rowerami, że mieszkają w starej willowej miejscowości, w dwukondygnacyjnym domu otoczonym dużym, cichym i zielonym ogrodem. U nich zawsze czuliśmy się jak na wakacjach. Postanowiliśmy, z mężem, mieć oko na okoliczne tereny i wkrótce, podczas jednej z rowerowych wycieczek, dostrzegliśmy tekturkę, zawieszoną na płocie, z odręcznym ogłoszeniem o sprzedaży ziemi.

Przy oglądaniu posesji, spodobało się nam, że jest położona w drugim rzędzie, licząc od głównej wyasfaltowanej drogi, bo to potencjalnie zapewniało więcej prywatności, przy podobnej wygodzie dojazdu. Obok działki ze statusem budowlanej znajdowała się działka leśna ze starodrzewem i to nas zachwyciło - na wyciągnięcie ręki istniał gotowy park z dębami i brzozami. Od początku nosiliśmy się z zamiarem kupna możliwie największej ilości ziemi w tej lokalizacji - nie chcieliśmy, żeby ktoś obcy zaglądał nam przez płot do ogrodu - nabyliśmy więc obie parcele, razem mają powierzchnię 3200 m2.

Później poprosiliśmy kolegę architekta, żeby usytuował budynek frontem na północ, strefą dzienną na południe, a tarasem na zachód. Taki układ bryły i pomieszczeń uznaliśmy za optymalny, również dlatego, że z tarasu i z kuchni możemy patrzeć na lasek.

Hania od początku zamierzała wstawić w dach, osłaniający cały taras o powierzchni 21,4 m2, okna dachowe identyczne jak na połaciach nad poddaszem mieszkalnym. Dzięki temu na taras i do jadalni wpada dużo dziennego światła. Celowo wykończyła gresem posadzkę na tarasie, bo zależało jej na stworzeniu przytulnego nastroju.

Właścicielka zaprojektowała stylowe wykończenie i urządzenie pomieszczeń - od lat gromadziła meble, zegary, żyrandole. Posadzki ozdobiła jasnymi płytami gresu i wstawkami z ciemnego marmuru.

Koniecznie z antresolą w salonie

Na działce budowlanej o nieforemnym kształcie stanął parterowy dom z użytkowym poddaszem. Po naradach z właścicielami - architekt nadał bryle tradycyjny kształt i styl, a do wzniesienia ścian i wykończenia dachu wykorzystał materiały ceramiczne.

Projekt: Piotr Murza-Mucha, Pracownia Architektoniczna Graffiti.; rzut parteru i parteru po zmianach

- Działka z brzozami i dębami oraz tradycyjna architektura razem tworzą przytulne rodzinne miejsce - opowiadają właściciele. - Chcieliśmy, żeby wewnątrz budynku, szczególnie w strefie dziennej, było niesztampowo. Wymyśliliśmy więc antresolę nad salonem. Architekt dodał reprezentacyjną klatkę schodową i katedralny sufit. Kiedy to wszystko zobaczył później artysta malarz, namówił nas do ozdobienia ścian w salonie, o wysokości dwóch kondygnacji, delikatnymi malunkami imitującymi stare freski.

Przyjmujemy dużo gości, rodzinę i znajomych, dlatego narzuciliśmy projektantowi sporą powierzchnię salonu - 42,7 m2. To zdeterminowało wielkość reszty pomieszczeń dziennych. Jadalnia, oddzielona od salonu krótką ścianką z kominkiem, obejmuje 17,7 m2, a kuchnia - 13,3 m2. Latem strefa dzienna powiększa się o zadaszony taras o powierzchni 21,4 m2. Autor projektu doradził, żebyśmy połączyli go, poprzez okno tarasowe, z kuchnią. Rzeczywiście, tę trasę komunikacyjną na linii taras-dom wykorzystujemy teraz najczęściej, wyjścia z salonu używamy rzadko.

W poprzednim segmencie nasza sypialnia znajdowała się na piętrze, tutaj umieściliśmy ją na parterze, wraz z łazienką i garderobą. W korytarzu do naszej sypialni zaplanowaliśmy WC dla gości - woleliśmy odsunąć je od reprezentacyjnej strefy dziennej - a w przestrzeni pod klatką schodową - podręczną bibliotekę. Doskonale wiedzieliśmy, jaką wielkość muszą mieć pomieszczenia gospodarcze. Przy sieni urządziliśmy sporą zamkniętą szatnię, przy wewnętrznym przejściu do garażu na dwa samochody - spiżarnię i pomieszczenie techniczne z kotłownią, pralnią i suszarnią.

Na parterze jest wygodnie, wszystko mamy blisko - to pozytywny efekt projektowania na zamówienie. Funkcjonalnością nie ustępuje poddasze, na którym znajdują się 3 pokoje (córki, syna i telewizyjny/gościnny) i dwie łazienki.

Ściana z kominkiem stoi na granicy salonu i jadalni. Ze względu na bliskość stołu właściciele nie zamontowali wkładu z dwoma szybami. Żałują, że nie widzą ognia podczas spożywania posiłków.

Okno wykuszowe ozdabia frontową elewację oraz kuchnię. Hania podkreśliła je, dodając szeroki parapet z granitu. Z identycznego kamienia zamówiła blaty kuchenne, ułożone również na półwyspie. Zabudowa ma kształt litery C.

Do nowoczesnej obsługi budynku

Przystępując do budowy, Hania i Andrzej poprowadzili do działki przyłącze sieci elektrycznej i wodociągowej, lecz w okolicy brakowało kanalizacji i gazu. Złożyli w gminie prośbę o zezwolenie na montaż oczyszczalni ścieków, ale otrzymali odmowę - ze względu na wysoko zawieszone wody gruntowe oraz zbyt małą posesję. Wykonali więc szambo.

W ziemi zakopali również zbiornik na gaz płynny, a pracownicy z firmy Hani (zajmuje się systemami wentylacyjnymi) skonfigurowali system ogrzewania przy użyciu wentylacji nawiewno-wywiewnej (czynnikiem grzewczym jest ogrzane powietrze, nie woda). Zastosowali nietypową centralę wentylacyjną, która w zimie miesza, w specjalnej komorze, powietrze świeże i ogrzane przez palnik na gaz płynny, następnie rozprowadza je po budynku sposobem nadmuchowym, przez przewody ułożone w sufitach i ścianach (latem dostarcza do pomieszczeń tylko powietrze świeże).

Ściana z kominkiem ma wysokość dwóch kondygnacji. Za namową artysty malarza właściciele zdecydowali się na ozdobienie jej malowidłami imitującymi freski. Wcześniej murarze przygotowali pod antresolą ozdobne gzymsy.

- Z powodu używania gazu płynnego, dużej kubatury budynku (1050 m3) i wysokiego salonu z antresolą, nasza instalacja grzewcza generowała, do 2017 r., wysokie koszty, nawet do 12 000 zł rocznie - mówi Andrzej. - Żeby je zmniejszyć, dodaliśmy do układu pompę ciepła typu powietrze/powietrze. Zwlekaliśmy z tym sporym wydatkiem - urządzenie kosztowało 30 000 zł - ponieważ w okolicy ma w przyszłości powstać sieć gazowa, lecz dotychczas tego nie zrealizowano.

Modernizacja układu w praktyce okazuje się w miarę zadowalająca, ale bez szaleństwa - roczne koszty ogrzewania spadły o 2400 zł, przy czym od początku utrzymujemy w pomieszczeniach temperaturę 20°C , a kiedy jesteśmy poza domem 17°C . W razie potrzeby włączamy elektryczne maty grzewcze, w posadzce przy kanapach i w kuchni. Bardzo dobrze sprawdza się instalacja centralnego odkurzania z silną jednostką typu split.

Efektowną jednobiegową klatkę schodową wykończono marmurem i kutą stalową balustradą.

Redaktor: Lilianna Jampolska