Nowoczesna architektura w historycznym sercu Wrocławia

Architekci stanęli przed wyzwaniem stworzenia pomostu między skrajnie odmiennymi porządkami: z jednej strony działka sąsiaduje z masywną, postmodernistyczną bryłą hotelu Park Plaza o specyficznej, zielonej elewacji, z drugiej zaś graniczy z neogotyckim, zwieńczonym surowymi blankami budynkiem aresztu wojskowego. Ten architektoniczny pejzaż, będący świadectwem wielowarstwowej historii miasta, dopełniają tradycyjne kamienice miejskie oraz malownicze nabrzeże Odry z widokiem na zielone wyspy i nowoczesną kładkę. Kluczem do okiełznania tak zróżnicowanego otoczenia okazała się strategia „architektonicznej ciszy” – zastosowanie neutralnych w wyrazie, geometrycznych form oraz szlachetnych materiałów.

Elewacje z prefabrykatów betonowych o organicznej, śrutowanej fakturze pełnią tu podwójną rolę: konstrukcyjną oraz estetyczną, stanowiąc wizualny, spokojny kontrapunkt dla krzykliwego sąsiedztwa. Masywność i surowość betonu została tu mistrzowsko przełamana wielkoformatowymi przeszkleniami, które nadają bryłom lekkości i wprowadzają do wnętrz oddech nadrzecznego krajobrazu.

Apartamentowce Boulevard Drobnera łączą w sobie zróżnicowane style architektoniczne. Fot.: Schüco

Głównym założeniem projektowym było nie tylko domknięcie miejskiej pierzei od strony ulicy Drobnera, ale przede wszystkim stworzenie przestrzeni dialogu między zurbanizowanym centrum a naturalnym otoczeniem rzeki. Bryły nowych apartamentowców zostały ukształtowane w sposób rzeźbiarski; ich pochyłe ściany od strony Odry sprawiają wrażenie, jakby budynki fizycznie zapierały się o brzeg, dynamicznie otwierając się na wodę. Istotnym elementem kompozycji, stanowiącym o unikalnym charakterze inwestycji, była rewitalizacja znajdującego się na działce zabytkowego, ceglanego budynku szkoły.

Architekci z szacunkiem podeszli do historycznej tkanki, decydując się na odtworzenie połowy dawnego gmachu i włączenie go w nowoczesną, betonową strukturę kompleksu. Ten mariaż starego z nowym widoczny jest nie tylko w elewacji, ale również we wnętrzach, gdzie historyczny układ pomieszczeń, oryginalne materiały wykończeniowe oraz subtelne różnice poziomów na styku dwóch epok tworzą niepowtarzalny klimat. Całość założenia spaja konsekwentny rytm fasady, w której betonowa krata porządkuje widok, a zastosowane rozwiązania technologiczne pozwalają mieszkańcom cieszyć się panoramą miasta, obejmującą tak ikoniczne zabytki jak gmach Uniwersytetu Wrocławskiego czy Archikatedra św. Jana Chrzciciela.

Duże przeszklenia w systemach aluminiowych Schüco zdobią elewację i zapewniają wysoką ochronę akustyczną. Fot.: Schüco

Dopełnieniem surowej estetyki betonu jest wyrafinowany detal, który wprowadza do projektu element „cichego luksusu”. Rolę architektonicznej biżuterii pełnią tu elementy ślusarki w systemach aluminiowych Schüco, których złota kolorystyka efektownie kontrastuje z szarością elewacji. Zastosowanie smukłych ram okiennych oraz ażurowych balustrad nadało budynkom elegancji, jednak kluczowe znaczenie miały tu parametry techniczne. Ze względu na lokalizację w ścisłym centrum, przy ruchliwej ulicy, priorytetem stała się izolacyjność akustyczna. Przeprowadzona szczegółowa analiza warunków pozwoliła na dobór stolarki, która skutecznie separuje wnętrza od miejskiego zgiełku – przykładowo systemy okienne Schüco AWS 75.SI+ zapewniają redukcję hałasu nawet do 48 dB.

W strefach dziennych i wyjściach na loggie zastosowano zaawansowane drzwi przesuwne (seria ASE 80.HI) oraz okna typu PASK, które umożliwiają tworzenie imponujących przeszkleń bez utraty właściwości termicznych. Na szczególną uwagę zasługują wysokie na całą kondygnację przeszklenia narożne, które maksymalizują dopływ naturalnego światła nawet w tych fragmentach budynku, gdzie zabudowa jest gęstsza, udowadniając, że bezkompromisowy design może iść w parze z najwyższym komfortem użytkowania.