Farby elewacyjne stosowane są głównie przy odnawianiu budynków - rzadziej do malowania nowych ścian, ze względu na powszechne tynkowanie barwnymi tynkami cienkowarstwowymi.
Asortyment farb elewacyjnych obejmuje szeroki wachlarz wyrobów, przeznaczonych na różne podłoża i o zróżnicowanej odporności na blaknięcie, wpływ warunków atmosferycznych i zanieczyszczenie powietrza. Największą popularnością cieszą się farby akrylowe, stosowane do standardowego malowania elewacji domów budowanych w rejonach o niewielkim zanieczyszczeniu powietrza.
Charakteryzują się one łatwością barwienia na intensywne kolory, dobrą odpornością na blaknięcie, a wykonane z nich powłoki można zmywać wodą pod ciśnieniem. Są jednak słabo przepuszczalne dla pary wodnej, co może mieć negatywny wpływ na dyfuzję wilgoci w ścianach ocieplanych metodą lekką mokrą z użyciem wełny mineralnej. Przy ograniczonej paroprzepuszczalności istnieje niebezpieczeństwo wykraplania się pary wodnej w warstwie ocieplającej, czego konsekwencją może być trwałe zawilgocenie ścian oraz obniżenie się jej parametrów ciepłochronnych. Wysoką paroprzepuszczalnością charakteryzują się elewacyjne farby silikonowe, które wykazują również własności hydrofobowe.
Do elewacji pomalowanych takimi farbami trudno przylegają zanieczyszczenia. Farby silikonowe zalecane są szczególnie do malowania elewacji w rejonach o dużym zanieczyszczeniu powietrza, w pobliżu ruchliwych dróg. Bardzo wysoką trwałością charakteryzują się farby krzemianowe, nazywane również silikatowymi, których spoiwo chemicznie łączy się z mineralnym podłożem. Można je jednak nakładać jedynie na surowe tynki lub powierzchnie pokryte wcześniej również preparatami krzemianowymi, gdyż inne powłoki uniemożliwiają trwałe związanie ich z podłożem. Nadają się szczególnie do elewacji narażonych na działanie agresywnego chemicznie środowiska.
1
