Dyfuzory Wilo-Sevio AIR wyróżniają się cechami technologicznymi oraz trwałością konstrukcji.
Cechy technologiczne Wilo-Sevio AIR
Dyfuzory zostały zoptymalizowane pod kątem przepływu. Powietrze trafia pod membranę poprzez układ otworów zlokalizowanych po zewnętrznej stronie dysku (a nie centralnym otworem na środku). Powoduje to równomierne obciążenie całej powierzchni, a więc powstawanie mniejszych pęcherzyków powietrza, niż kiedy membrana jest najbardziej obciążona na środku. To zaś oznacza większy stopień wykorzystania tlenu (opisywany parametrem SOTE), a więc mniejsze zapotrzebowanie powietrza.
Dyfuzory są wyposażone w zawór zwrotny, chroniący przed cofaniem się ścieków do dyfuzorów przy pracy przerywanej.
Cechy konstrukcyjne Wilo-Sevio AIR
Opisane powyżej równomierne obciążenie membrany oznacza jej dłuższą żywotność. Cała konstrukcja dyfuzorów jest zaprojektowana pod kątem jak największej solidności. Korpus dyfuzora jest wykonany z jednego kawałka materiału. Całość konstrukcji z polipropylenu wzmocnionego włóknem szklanym. Poślizgowy pierścień nad membraną oraz gwintowany układ mocowania membrany umożliwia jej demontaż nawet po latach eksploatacji. Brak elementów stalowych – opasek, śrub – zabezpiecza przed korozją.
Ważne cechy efektywnego energetycznie systemu napowietrzania Wilo-Sevio AIR
Najważniejszy parametr, określający efektywność energetyczną systemu napowietrzania, to stopień wykorzystania tlenu SOTE. Jest on zależny od budowy dyfuzorów, ale też od ich obciążenia jednostkowego oraz stopnia pokrycia powierzchni komory dyfuzorami. Zmniejszenie obciążenia dyfuzorów i zwiększenie ich zagęszczenia w komorze, połączone z wysoką efektywnością samych membran, może dać duże zmniejszenie zapotrzebowania powietrza. To zaś oznacza mniejsze dmuchawy zużywając mniej energii elektrycznej.
Połączenie napowietrzania i mieszadeł zatapialnych zwiększa wykorzystanie tlenu. Jednoczesny dobór tych elementów zwiększa efektywność systemu. W Wilo oba te komponenty pochodzą z jednego źródła.
źródło i zdjęcia: Wilo Polska