W urządzeniach tych woda może być ogrzewana za pomocą:
- wężownicy o dużej powierzchni grzewczej, która zanurzona jest w zbiorniku podgrzewacza. Płynąca nią gorąca woda oczywiście ogrzewa napływającą w.u.,
- płaszcza wodnego (konstrukcja typu pudełko w pudełku), w którym czynnik grzewczy (woda) znajduje się pomiędzy ściankami zbiornika wewnętrznego (zawierającego c.w.u.) i zewnętrznego stanowiącego obudowę podgrzewacza. Oczywiście takie podgrzewacze mogą być połączone jedną obudową z kotłem c.o.
Warto pamiętać, że zbiorniki współpracujące z kolektorami słonecznymi muszą mieć drugie alternatywne źródło ciepła (grzałkę elektryczną lub wężownicę połączoną z kotłem, kominkiem itp.). Dzięki temu możliwe jest uzyskiwanie ciepłej wody również w okresie jesienno-zimowym. Przy standardowych rozwiązaniach wielkość zasobnika powinna być przynajmniej 1,5 razy większa od dziennego zapotrzebowania na c.w.u.
Powoduje to znaczny wzrost bezwładności termicznej, czyli wolniejsze oddawanie nagromadzonej energii cieplnej. W połączeniu z kolektorem słonecznym korzystne jest stosowanie tzw. zasobnika warstwowego podwyższającego sprawność całego układu. Po prostu woda podgrzana w kolektorze dostarczana jest do dolnych, chłodnych warstw zasobnika, gdzie wskutek większej różnicy temperatur efektywniej przekazuje zgromadzone ciepło. Zastosowanie kolektorów słonecznych zmniejsza wydatki na ogrzewanie wody w okresie od kwietnia do października.
opracowanie: redakcja IRBJ
zdjęcia: Galmet