Charakterystyka izolacji stosowanych w instalacjach sanitarnych i grzewczych firmy FOLIMPEX plus

Charakterystyka izolacji stosowanych w instalacjach sanitarnych i grzewczych firmy FOLIMPEX plus

Odpowiednio termicznie i akustycznie zaizolowane rury wodnokanalizacyjne oznaczają brak kłopotów na przyszłość, wygodę i oszczędności, które wynikają z mniejszego zużycia ciepłej wody, redukcji strat ciepła grzewczego, przedłużenia żywotności instalacji i zmniejszenia stopnia jej awaryjności.

Typowa izolacja cieplna rurociągu składa się z dwóch zasadniczych elementów:

•     warstwy izolacyjnej wykonanej z materiału o wysokiej izolacyjności cieplnej, na przykład wełna szklana, wełna mineralna, spieniony poliuretan, spieniony polietylen, spieniony kauczuk syntetyczny, styropian,  
•     płaszcza ochronnego chroniącego materiał izolacyjny przed oddziaływaniami zewnętrznymi - w szczególności przed uszkodzeniami mechanicznymi, wilgocią, działaniem agresywnych czynników chemicznych, promieniowaniem UV itp.

Otulina termoizolacyjna najczęściej zawiera w sobie oba wymienione elementy - stanowi więc kompletny system termoizolacji. Produkowany asortyment otulin termoizolacyjnych odpowiada stosowanym w praktyce instalatorskiej średnicom rur, natomiast dostępne grubości otulin pozwalają na izolację czynników o różnych temperaturach. Obliczenia minimalnej grubości otuliny dokonuje się w oparciu o normę PN-85/B-02421. Grubość ta waha się w granicach 6-40 mm dla otulin stosowanych przy izolowaniu mediów o temperaturze do 130°C.

Dostępne na rynku otuliny termoizolacyjne można sklasyfikować według kilku kryteriów.

§         Pierwsze, najbardziej oczywiste kryterium, to temperatura stosowania otulin. Możemy tutaj wyodrębnić trzy zasadnicze grupy - otuliny pracujące w temperaturach ujemnych i pokojowych, otuliny stosowane do temperatury +95°C oraz otuliny pracujące w wysokich temperaturach (powyżej 100°C). Każda z tych grup, oprócz zasadniczego zadania - ograniczenia strat energii musi charakteryzować się innymi cechami. Na przykład otuliny pracujące na przemian w temperaturze ujemnej i pokojowej muszą dodatkowo chronić przed kondensacją pary wodnej.

§         Drugim kryterium klasyfikacyjnym może być dziedzina, w której otuliny są stosowane - na przykład otuliny do instalacji centralnego ogrzewania, ciepłej i zimnej wody, instalacji klimatyzacyjnych, rurociągów przesyłowych itp.

§         Wreszcie trzecie kryterium - materiał, z którego wykonana jest otulina termoizolacyjna. Według tego kryterium otuliny dostępne na polskim rynku możemy podzielić na otuliny wykonane ze:

•         spienionego polietylenu,
•         spienionego poliuretanu elastycznego,
•         spienionego poliuretanu sztywnego,
•         wełny mineralnej,
•         wełny szklanej,
•         spienionego kauczuku syntetycznego,
•         styropianu (spienionego polistyrenu),
•         dwóch lub więcej wymienionych materiałów.

Otuliny ze spienionego polietylenu

Otuliny te mogą być stosowane do izolacji instalacji ciepłej i zimnej wody, centralnego ogrzewania, instalacji klimatyzacyjnych. Stosowane są przeciętnie w temperaturach od -45°C do +105°C, współczynnik przewodności cieplnej λ (mierzony w temperaturze +40°C) wynosi od 0,035 do 0,045 W/(m·K). Charakteryzują się one dodatkowo wysoką elastycznością, całkowitym brakiem toksyczności, wysokim współczynnikiem oporu dyfuzyjnego pary wodnej. Produkowane są zwykle w kolorze szarym o różnych odcieniach, bez dodatkowego płaszcza ochronnego. Niektórzy producenci oferują otuliny z pianki polietylenowej powleczone zewnętrznie folią polietylenową.

Otuliny ze spienionego poliuretanu

Można tutaj wyróżnić dwie podgrupy - otuliny wykonane z poliuretanu półsztywnego i otuliny wykonane z miękkiej pianki poliuretanowej. Otuliny te są wykorzystywane zwykle do izolowania instalacji centralnego ogrzewania, węzłów cieplnych, wymienników ciepła. Mogą być stosowane w temperaturach nie przekraczających 135°C, a współczynnik przewodności cieplnej λ mierzony w temperaturze +40°C wynosi od 0,030 do 0,040 W/(m·K). Produkowane są zwykle z płaszczem ochronnym wykonanym z PCV. Dostępne są też kształtki na kolana i zawory. Otuliny poliuretanowe mają wysoki stopień tłumienia hałasów związanych z przepływem. Nie zaleca się stosowania tego typu otulin do rurociągów napowietrznych oraz w innych miejscach szczególnie narażonych na zawilgocenie i oddziaływanie czynników zewnętrznych.

Otuliny z wełny mineralnej

Materiał, z którego wykonana jest otulina, to produkt niepalny i trwały, odporny na działanie mikroorganizmów i gryzoni. Jest on nietoksyczny i przepuszcza parę wodną, jednak należy chronić go przed zawilgoceniem - wilgotna wełna mineralna traci swoje właściwości izolacyjne. Wyróżnia się wełnę skalną (czasem też nazywaną bazaltową), produkowaną z włókien mineralnych - tłucznia bazaltowego, kamienia wapiennego itp. oraz wełnę szklaną, produkowaną z piasku, skaleni, szkła, dolomitu i boraksu. Wełna skalna, zwykle o nieco ciemniejszej barwie, ma odporność ogniową nawet do 1000°C. Natomiast wełna szklana o jasnożółtym zabarwieniu jest bardziej sprężysta, ale charakteryzuje się niższą odpornością ogniową - do 600°C. Otuliny z wełny mineralnej stosuje się jako izolację jedno- lub wielowarstwową wysokotemperaturowych rurociągów parowych, wodnych i ciepłowniczych w energetyce, przemyśle chemicznym, petrochemii itp. Są one oferowane także z wewnętrznym płaszczem aluminiowym - zmniejsza to jednak maksymalną temperaturę stosowania do około 200°C. Współczynnik przewodności cieplnej λ dla otulin z wełny mineralnej, mierzony w temperaturze +200°C, wynosi około 0,060 W/(m·K).

źródło i zdjęcie: FOLIMPEX plus