30.05.2014 
9-16 minut 
Płyty drewnopochodne 
Podstawowa ścianka działowa na profilach o szerokości 100mm.
1 - Profil podłogowy/sufitowy U100
2 - Taśma uszczelniająca
3 - Profil ścienny C100
4 - Wypełnienie z wełny mineralnej
5 - Płyta MFP
Ścianka działowa o podwyższonej izolacyjności akustycznej, złożona z dwóch niezależnych podkonstrukcji na profilach szerokości 75mm, odsuniętych od siebie.
1 - Profil podłogowy/sufitowy U75
2 - Taśma uszczelniająca
3 - Profil ścienny C75
4 - Wypełnienie z wełny mineralnej
5 - Przestrzeń między wypełnieniem
6 - Płyta MFP
Ścianka działowa łazienki, z miejscem na przeprowadzenie w niej wszystkich niezbędnych instalacji.
1 - Profil podłogowy/sufitowy U75
2 - Taśma uszczelniająca
3 - Profil ścienny C75
4 - Wypełnienie z wełny mineralnej
5 - Rury instalacji wodno-kanalizacyjnej
6 - Płyta MFP
7 - Przewiązka z płyty MFP
Nie ma chyba prostszej konstrukcji do przeprowadzenia instalacji elektrycznej niż lekka ścianka działowa na profilach ściennych, kryta płytą MFP. Mimo to jednak i tutaj są pewne zasady które warto poznać przed przystąpieniem do pracy. Pierwsza i najważniejsza z nich to projekt.
Musi on zawierać podstawowe informacje, takie jak przekroje przewodów czy połączenie instalacji w obwody i ich zabezpieczenia. Dobrze również skonsultować z elektrykiem rozkład gniazd i włączników, tak aby nie znalazły się one zbyt blisko np. rur instalacji wodnej czy też kuchenki gazowej.
Rozkładanie instalacji elektrycznej rozpoczynamy, mając gotowy jednostronnie poszyty płytą MFP szkielet ścianki. Do rozprowadzenia kabli powinny zostać użyte otwory (najczęściej w kształcie litery "H"), znajdujące się w profilach ściennych. Z reguły są one zlokalizowane przy końcach profilu, zdarza się jednak również, że są rozłożone równomiernie na całej jego długości. Montując stelaż należy zadbać o to, aby otwory znajdowały się na jednakowej wysokości.
1. Profil podłogowy/sufitowy U100
2. Taśma uszczelniająca
3. Profil ścienny C100
4. Poszycie płytą MFP
5. Otwory w profilach C100 do przeprowadzenia instalacji elektrycznej.
Przewody powinny być rozprowadzane wyłącznie po liniach prostych, pionowych lub poziomych. Fragmenty pionowe można poprowadzić przy samych profilach, bądź tak jak na rysunku, mocując przewody do płyty za pomocą spinek. (Zobrazowana została ta metoda, ponieważ przewody poprowadzone w profilach na rysunku byłyby zwyczajnie nieczytelne).
W miejscach przeznaczonych na gniazda lub włączniki wycinamy w płycie otwory odpowiadające średnicy puszki instalacyjnej. Warto używać puszek instalacyjnych przeznaczonych do ścian lekkich – to ułatwia pracę. Bardzo istotne jest, aby po rozłożeniu instalacji wykonać dokładną dokumentację rysunkową, fotograficzną lub filmową – ułatwi to późniejsze remonty oraz ustrzeże od przykrych niespodzianek np. przy wieszaniu na ścianach elementów wyposażenia.
1. Poziome odcinki przewodów. W ścianach z otworami drzwiowymi powinny być prowadzone na wysokości pozwalającej ominąć otwór.
2. Pionowe odcinki przewodów.
3. Otwór na puszkę instalacyjną.
4. Dokumentacja zdjęciowa lub rysunkowa poprowadzonej instalacji
Gniazda i włączniki elektryczne montujemy tak, żeby było wygodnie. Nie ma na to norm, są jedynie pewne powszechnie przyjęte standardy – z reguły gniazdka montuje się na wysokości 30 – 50cm od podłogi a włączniki 1,40 – 1,50m.
To jednak wyłącznie kwestia przyzwyczajenia wykonawców i projektantów. Ostatnio coraz częściej spotyka się na przykład włączniki instalowane na wysokości ok. 90 – 110cm, tak, aby można je było przełączać bez unoszenia ręki. Znacznie istotniejsze jest to, aby były umieszczone po właściwej stronie drzwi – zawsze od strony klamki, nigdy – od zawiasów. W wypadku gniazd warto przemyśleć co i kiedy będzie tam podłączane i zainstalować je tak, żeby ich użytkowanie było jak najwygodniejsze.
Poradnik
1. Poszycie płytą MFP
2. Warstwa izolacji termicznej i akustycznej
3. Osadzone gniazdo instalacji elektrycznej
4. Osadzony włącznik
5. Osadzona puszka instalacyjna
źródło i zdjęcia: Pfleiderer Prospan
