(fot. Went-Dom) |
Wymiana powietrza
Właściwa intensywność wymiany powietrza w budynku – choć bywa przedmiotem sporów wśród specjalistów – musi odpowiadać wymaganiom przepisów budowlanych. Wymagania te należy traktować jako minimalne: instalacja wentylacyjna powinna być tak zaprojektowana, by okresowo, gdy mamy np. licznych gości, dało się zwiększyć intensywność wymiany powietrza.Zgodnie z przepisami. Wentylacja powinna zapewniać:
- usuwanie zużytego powietrza z kuchni, łazienek, toalet oraz pomieszczeń bez okien (garderoba, spiżarnia),
- nawiew świeżego powietrza do pozostałych pomieszczeń,
- swobodny przepływ powietrza wewnątrz budynku – pomiędzy pomieszczeniami, do których trafia powietrze z zewnątrz, a pomieszczeniami, z których jest usuwane (najczęściej osiąga się to, pozostawiając szczelinę pomiędzy dolną krawędzią drzwi i podłogą albo wybierając drzwi z otworami w dolnej części).
- w kuchni z kuchenką:
– elektryczną – 50 m3/h,
- w łazience – 50 m3/h,
- w oddzielnym WC – 30 m3/h,
- w pomieszczeniach pomocniczych bez okna (garderoba, spiżarnia itp.) – 15 m3,
- w pokojach mieszkalnych, które oddzielają od kuchni lub łazienki więcej niż dwie pary drzwi (albo znajdują się na innej kondygnacji) – 30 m3/h.
Sumując określone w przepisach wartości, w typowym domu jednorodzinnym otrzymamy minimalną wymianę powietrza na poziomie 200 m3/h.
Stosownie do kubatury budynku. W przybliżeniu właściwą intensywność wentylacji można wyznaczyć, przyjmując, że wymiana powietrza powinna odpowiadać 0,5–1 kubatury pomieszczeń na godzinę. W domu jednorodzinnym o powierzchni 150 m2 oznacza to wymianę w granicach od 200 do 400 m3/h. Dolna granica wymiany jest więc zbieżna z minimum określonym w przepisach.
Jarosław Antkiewicz
Pełny artykuł w PDF: Wentylacja