W przypadku bezpośredniego stosowania tych surowców ich wykorzystanie energetyczne mnożone jest przez wskaźnik nakładu równy 1,1. Oznacza to, że energia uzyskana z tych paliw wymaga zużycia dodatkowej energii potrzebnej do wydobycia i dostarczenia do budynku tych surowców energetycznych.
Na przykład: dostarczenie 1 m3 gazu wymaga zużycia dodatkowo równoważnej energii pochodzącej z 0,1 m3 gazu na jego wydobycie i przesłanie do budynku. Znacznie wyższe zużycie energii pierwotnej będzie w przypadku korzystania z energii elektrycznej.
Do jej wytworzenia i przesłania trzeba zużyć 3 razy więcej energii pierwotnej pochodzącej w Polsce głównie z węgla. Tak więc dostarczenie 1 kWh energii elektrycznej do gniazdka wymaga zużycia 3 kWh energii nieodnawialnej.
Natomiast korzystanie z tzw. ekologicznych źródeł energii (np. biomasy, drewna, peletów) sprawia, że wskaźnik nakładu wynosi 0,2, co oznacza, że do pozyskania 1 kWh energii z tego paliwa zużyjemy jedynie 0,2 kWh energii nieodnawialnej.
W praktyce wartość wskaźnika EP ma jedynie znaczenie w sensie globalnym, gdyż nie odzwierciedla faktycznego zużycia energii na potrzeby domu. Jest jednak istotnym parametrem niezbędnym do określenia zgodności energochłonności domu z wymaganiami określonymi w przepisach.
Zgodnie z nimi wskaźnik EP nie może przekraczać określonej wartości, zależnie od współczynnika kształtu budynku (A/Ve) – określanego jako stosunek powierzchni przegród zewnętrznych budynku do jego kubatury.
Dla większości domów jednorodzinnych nie może być on większy niż ok. 175 [kWh/m2•rok] dla budynków nowych i 200 [kWh/m2•rok] dla budynków przebudowywanych (nieznaczne różnice mogą wynikać z przeliczeń zapotrzebowania na ciepła wodę użytkową).
WT – referencyjne zapotrzebowanie na energię zgodne z warunkami technicznymi obowiązującymi w roku wystawienia świadectwa energetycznego. Trzeba jednak zaznaczyć, że przepisy dopuszczają alternatywne projektowanie domów bez konieczności dotrzymania energochłonności określonej wskaźnikiem EP, jeśli ciepłochronność ścian, okien, dachu czy podłogi będzie zgodna z parametrami określonymi w przepisach.
EK – zapotrzebowanie na energię końcową budynku. W praktyce odzwierciedla, ile energii „handlowej” potrzeba na roczną eksploatację budynku. We wskaźniku tym bilansowane są straty energii uciekającej przez przegrody zewnętrzne i wentylację, sprawności urządzeń grzewczych, zużycie energii do przygotowania c.w.u. oraz zyski energetyczne z nasłonecznienia, od przebywających w domu ludzi oraz energii wytwarzanej przez inne urządzenia domowe.
Co oznaczają znaczne różnice między EP i EK?
Przy wykorzystywaniu tradycyjnych paliw (gaz, olej opałowy, węgiel) wartość wskaźnika EP będzie o 10–15% wyższa niż wskaźnika EK. Dużo większe różnice mogą pojawić się, gdy do celów energetycznych wykorzystywany jest głównie prąd elektryczny lub też energia pochodzi z odnawialnych źródeł.
W pierwszym przypadku wartość wskaźnika EP może być nawet trzykrotnie wyższa niż wskaźnika EK. W praktyce oznacza to, że dom musi charakteryzować się wyjątkowo wysoką ciepłochronnością, aby nie przekroczył referencyjnego wskaźnika EP.
W uproszczeniu można przyjąć, że straty cieplne takiego domu powinny być przynajmniej trzykrotnie niższe niż przy wykorzystaniu tradycyjnego ogrzewania. Natomiast odwrotna sytuacja występuje, gdy dom zużywa głównie ekologiczną energię. Wtedy ciepłochronność budynku może być znacznie gorsza, a mimo to uzyska się wystarczającą i zgodną z wymaganiami wartość wskaźnika EP. Miarodajny dla określenia ciepłochronności budynku jest więc wskaźnik EK, natomiast wskaźnik EP zależy głównie od rodzaju wykorzystywanej energii.
Który ze wskaźników odzwierciedla poziom ciepłochronności budynku?
Podstawowe wskaźniki EP i EK tylko pośrednio informują o tym, czy dom jest dobrze, czy źle ocieplony. Bowiem wiele innych czynników zależnych od izolacyjności cieplnej domu wpływa na ich wartości. Miarodajne będzie natomiast sprawdzenie na drugiej stronie świadectwa energetycznego wartości określającej roczne jednostkowe zapotrzebowanie na energię użytkową potrzebną do ogrzewania i wentylacji. Orientacyjnie można przyjąć, że wartość ta nie powinna przekraczać 100 [kWh/m2•rok] dla standardowego ocieplenia, a dla domów energooszczędnych £ 70 [kWh/m2•rok].
Inspektor Nadzoru Inwestorskiego
Redakcja BudujemyDom
Dodaj komentarz