Historia posesji rozpoczęła się w 1948 r. W trudnych powojennych latach, ówczesne właścicielki traktowały 5000 m2 ziemi jako źródło produkowania żywności. Starały się wyżyć z plonów, część z nich zachowując dla siebie, a część odsprzedając w pobliskim punkcie skupu. Z tego względu na działce wolały sadzić m.in. ziemniaki i marchew, maliny i jabłonie, niż rośliny ozdobne. Wojtek, obecny właściciel posesji, pamięta jednak, że jego ciotki (ziemię otrzymał od nich w spadku), obok podstawowych warzyw, uprawiały również bardziej wykwintne, np. szparagi. Podczas wakacji często pomagał ciociom zbierać plony, ale jednocześnie miło spędzał czas w ich drewnianym domu.
W tamtych latach na działce rosło tylko jedno drzewo iglaste, jodła kalifornijska oraz jedno ozdobne drzewo liściaste – dąb szypułkowy. Pole uprawne zaczęło się zmieniać w ogród ozdobny dopiero, kiedy ziemia stała się własnością Wojtka. W 1996 r. przeprowadził się na stałe do odziedziczonego domu, razem z żoną, Beatą. Wcześniej przez 3 lata go rozbudowywał i remontował.
Staw blisko domu
Dla nowych właścicieli przeprowadzka była poważną życiową decyzją, ponieważ… od 14 lat mieszkali w Danii.
– Remontu budynku doglądali moi rodzice, a ja i Beata rozważaliśmy, czy układać sobie dalsze życie w Danii czy w Polsce – opowiada Wojtek. – Wróciliśmy do kraju i nie żałujemy tej decyzji, ponieważ czasy się zmieniły. Nadal pracuję w Danii, lecz często przyjeżdżam do domu pod Warszawą i naprawdę rozkoszuję się naszym krajobrazem. Jest o wiele bogatszy, niż tamtejszy krajobraz, podobnie jak polska fauna i flora. Pisanie nowego rozdziału w ogrodzie rozpocząłem od zmiany najbliższego otoczenia drewniaka.
Razem z ojcem rozebraliśmy istniejące komórki, w tym kórnik i już nieprzydatną sławojkę, wywieźliśmy ścieki z przylegającego do niej betonowego odstojnika o wym. 3 x 2 m. Do odkażonego zbiornika nalaliśmy czystej wody i posadziliśmy sitowie. Nad jej taflą od razu pojawiły się ważki, a do niecki wskoczyły żaby. Działka przy domu nagle ożyła i to była pierwsza faza budowy stawu. Szkoda, że ojciec nie dożył momentu, kiedy powiększyłem nieckę z wodą do dł. 18 m, szer. 8 m i gł. 1,20 m. Lubił wodę i doglądanie stawu sprawiłoby mu przyjemność. W niecce, z wyprofilowanymi uskokami, poleciłem wylać skorupę z wodoszczelnego betonu. Zabezpieczyłem ją żywicą poliestrową i farbą jachtową. Posadziłem roślinność i wpuściłem ryby, w tym złote orfy.
Tak urządziłem staw, żeby nie wymagał od nas troski, bo wspólnie z Beatą mamy innego, niż woda, konika. Remontujemy stare samochody i jeździmy z nimi na zloty po całej Europie. Siedzenie nad wodą sprawia nam jednak ogromną radość, więc dookoła niej zbudowaliśmy różnorakie miejsca do wypoczynku.
Lilianna Jampolska
